24 augustus t/m 9 september 2012

 

Vrijdag 24 + zaterdag 25 augustus

Vandaag is onze vakantie begonnen! Onze rit gaat dit jaar naar de Dolomieten in Italië. We gaan genieten van de prachtige hoge bergen en doen dit in twee plaatsen. Arabba en Tscherms. In beide dorpen hebben we een appartement geboekt met voorzieningen als een zwembad en sauna’s. Heerlijk, wij hebben er zin in!

Nadat we de auto volgepropt hebben, gaan we om 13.30 uur op pad. De routebeschrijving gaf aan dat het zo’n 9,5 uur rijden is in totaal. Vandaag willen we ca. 5 uur rijden, overnachten in een hotel en de volgende dag rond 14.00 uur arriveren. Maar helaas, de reis loopt iets anders dan gepland. Op vrijdag rijden we zo’n 7 uur om op zaterdag er nog eens 10 uur bij te doen. Wat een files, echt verschrikkelijk! Dit hebben we nog nooit eerder gehad. We besluiten dat we volgend jaar weer gaan vliegen, hahaha.

Het laatste stuk is het de berg op klimmen via veel haarspeldbochten. Toch wel een beproeving voor ons autootje, maar hij heeft ons niet in de steek gelaten. De tegenliggende Italianen waren erg lomp en dachten veelal dat beide weghelften voor hen waren. Het rijden in de bergen vergt opperste concentratie.

Gelukkig zijn we het fileleed snel vergeten als we arriveren in de prachtige omgeving van de Dolomieten. Wauw, dit voelt als een soort van thuiskomen, hier doen we het voor! Ons appartement in Arabba is ook erg leuk en mooi. In zo’n heerlijk houten gasthof, geweldig, met van die kleurrijke gevulde bloembakken aan de balkons! Het hele dorpje is voorzien van deze mooie accomodaties. De ligging is ook prachtig, we kijken uit op het groen en de rotsformaties.

Na het inchecken gaan we het dorpje verkennen. Klein maar schattig. Enkele supermarktjes, 1 bar, 1 restaurant, 1 bakker en 1 kerk die luid z’n klokken laat horen. Maar ja, we zijn hier natuurlijk in een katholiek land. De eerste avond hebben we heerlijk gegeten bij het restaurant Pordoi. Niels een grote pizza en ik tagliatelli met zalm, hmm, om je vingers bij op te eten.

Na deze lange reis eindigden we moe maar voldaan in bed. Welterusten!

 

Zondag 26 augustus

Vandaag hebben we een rustdag gehouden. We zijn naar het info punt gegaan en de kabelbaan om te kijken welke wandelingen Niels kan gaan doen. Hier scheiden onze wegen zich een beetje, want gezien mijn hielspoor zijn lange wandelingen voor mij dit jaar niet haalbaar. Balen, maar het is zo. Ik geniet van het zicht op de omgeving, kleine wandelingen en het lezen van mijn stapel boeken en tijdschriften. Niels heeft al enkele mooie wandelingen gezien.

’s Middags zijn we naar de relaxzone in onze acc geweest. Er is een sauna, een turks stoombad, een bubbelbad, een zwembad en ligstoelen. Nou, wat wil je nog meer? Echt super de luxe en heerlijk relaxt. We hebben enorm genoten en besloten dat we hier iedere dag even naartoe gaan, wauw!

’s Avonds zelf pasta gemaakt wat ook heerlijk smaakte. Glaasje rode wij erbij, proost!

Na het eten een spelletje rummikub gedaan en gelezen.

 

Maandag 27 augustus

Niels is vanochtend vroeg vertrokken. Hij heeft een wandeling uitgestippeld van zo’n 5 uur in de omgeving. Ik draai me nog een keertje om. Het is echter mooi weer, dus ik blijf niet al te lang liggen. Op mijn gemak ben ik naar het bakkertje gelopen en heb daar heerlijke broodjes en croissantjes gehaald. Op de terugweg even op een bankje gezeten, genoten van de mooie omgeving en van mijn lekkere croissantje. Wat een leven! Eenmaal thuis lekker gelezen en een beetje informatie gezocht op internet over de omgeving.

Om 13.00 uur is Niels weer terug van een mooie wandeling. Hij is naar de Porta Vescova gewandeld. En vervolgens via de Bindelweg naar Passa Pordoi. En daarna weer terug naar Arabba. Hij heeft ook genoten en erg mooie foto’s gemaakt van de bergen.

’s Middags hebben we op het terras gezeten aan een halve liter witbier, heerlijk. Genoten van de bedrijvigheid in het dorpje. Overal zie je wandelaars, fietsers en motorrijders, klaar om de bergen te trotseren. Echt een leuk beeld! Na de halve liter enigszins licht in het hoofd enkele boodschappen gedaan.

Later op de middag weer een bezoekje gebracht aan de sauna, heeeerlijk!

’s Avonds weer gaan uit eten bij Pordoi. Ditmaal allebei een grote pizza en rode wijn erbij. Jammie, jammie, dat was weer lekker!

 

Dinsdag 28 augustus

Niels is vanochtend weer vroeg vertrokken. Ditmaal een tocht naar de Passo Pordoi en van daaruit naar Piz Boe, een wandeling die we gisteren op internet beschreven zagen. Ik heb deze ochtend weer lekker genoten van m’n boekjes en op het balkon in het zonnetje gezeten.

Niels is vandaag wat later terug, maar het was ook een erg intensieve wandeling. Eerst naar de Passo Pordoi gewandeld, toen naar boven geklommen en van daaruit (met de kudde mee, want erg druk) richting Piz Boe. Een erg mooie wandeling door en langs de kale rotsen van de dolomieten. Het laatste stuk was het zelfs klauteren en vasthouden aan de touwen. Maar het uitzicht op Piz Boe was erg mooi, evenals de foto’s die hij gemaakt heeft. Niels heeft erg genoten en was wel een beetje moe.

’s Avonds rustig aan gedaan en samen pasta gemaakt, die ook weer heerlijk smaakte. Daarna nog een spelletje gedaan en niet al te laat gaan slapen.

 

Woensdag 29 augustus

Vandaag beiden vroeg opgestaan, want…..we gaan met de kabelbaan naar de top van Pordoi. Ik vind het spannend, want met mijn hoogtevrees ben ik niet zo’n fan van kabelbanen, maar ondanks de angst wil ik er ook niets voor laten. Dus, we gaan! We staan met zo’n 25 man in het bakkie. Ik met mijn zonnebril op, mijn ogen dicht en Niels z’n hand fijn knijpend, hahaha. Maar, ik sta er wel in! De tocht gaat snel en eenmaal boven ben ik reuzetrots op mezelf, wat een overwinning!

En wat is het mooi boven, wauw, dit had ik echt niet willen missen zeg! Overal zie je de mooiste toppen verschijnen en je weet gewoon niet waar je eerst moet kijken! Ik maak veel foto’s, wel veilig van een afstandje van het hek. Vervolgens lopen we richting de hut, een pad over stenen en gruis, want het is enkel rotsachtig daarboven. We lopen in colonne, want het is erg druk, merendeel Italianen. Ook best veel honden. De hut ligt schter in de schaduw, dus we besluiten elders lekker in het zonnetje wat te drinken. Zittend op een rots genieten we van de adembenemende omgeving. Het is ook leuk om de mensen de berg van Piz Boe op te zien lopen. Het zijn net miertjes en dat maakt de grootte van de berg nog meer duidelijk.

Op een gegeven moment zien we nog een parapenter die zelfs bijna net zo hoog is als wij, leuk!

De terugweg houd ik weer veilig mijn ogen dicht en gaat alles voorspoedig. Als beloning zijn we op een terras gaan zitten en hebben we lekkere apfelstrudel gegeten, jammie! Ook hier genoten van de vele mensen, de wandelaars, de fietsers en de motorrijders. Er heerst hier een heerlijke sportieve sfeer! ’s Middags weer onze dagelijkse sauna gang gedaan en enkele mensen gemaild.

’s Avonds weer lekker gaan uit eten. Ditmaal geen pizza of pasta, maar een lekker groot stuk vlees: Schnitzel en Steak.

 

Donderdag 30 augustus

Vandaag vroeg op. Niels heeft broodjes gehaald bij de bakker. Na het ontbijt gaan we op pad. Naar Cortina d’Ampezzo, de hoofdstad van de Dolomieten. Eerst klimmen we omhoog naar de Passo di Falzarego, waar ook weer een spectaculaire kabelbaan is die leidt naar Rif. Lagazuoi. Het is sowieso een prachtige wandelomgeving. Mooi hoe dat groen contrasteert met de grillige rotsen. Daarna de afdaling richting Cortina ingezet.

Cortina d’Ampezzo blijkt een erg grote plaats te zijn met in het centrum 1 winkelstraat. De plaats is omgeven door hoge rotspartijen en ook diverse kabelbanen. We nemen eerst iets te drinken op een terrasje. Er passeren vele ‘oldtimers’ vanwege een speciale happening vandaag. Ook zien we veel ruwharige teckels waar, eerlijk gezegd, meer onze aandacht naartoe gaat. Ja, we missen onze Grover toch wel een beetje hoor. We lopen daarna een beetje op en neer door het centrum en omdat het aardig bewolkt is, besluiten we geen kabelbaan te nemen. Ook hebben we het al snel gezien in Cortina en gaan we richting huis. Maar, eenmaal halverwege de berg, is er een opstopping, want er is een ongeluk gebeurd. Eerst staan we stil, daarna is het een stuk rijden-stilstaan-rijden en kan Niels de hellingproef goed oefenen. Altijd leuk op zo’n steile berg, met krappe ruimtes en lomp rijdende Italianen. Bij Passo di Falzarego is het ook de moeite niet om de kabelbaan te nemen, vanwege de bewolking, jammer. Eenmaal in Arabba begint het zelfs te regenen. Ach ja, dan is er altijd nog de sauna, hmmm.

’s Avonds weer pasta gegeten, ditmaal met picante salami en groene pesto, een heerlijke combinatie.

 

Vrijdag 31 augustus

Regen, regen en nog eens regen. Dus, eerst uitgeslapen tot 8.00 uur, hahaha. Niels in de regen broodjes gehaald en lekker ontbeten met chocoladecroissants. Rond 11 uur werd het droog en is Niels toch gaan wandelen naar Lake Boe. Daar ontmoette hij een enthousiaste Italiaan die ook aan het wandelen was en riep: ‘What an adventure!’ en hij liep weer verder met z’n kapotte paraplu. Het was een mooi meer, maar door het regenachtige weer kwam het niet helemaal tot zijn recht. Niels heeft nog enkele foto’s gemaakt.

Ik heb lekker gelezen en mijn reisdagboekje bijgewerkt. Eind van de middag zijn we natuurlijk weer even naar de sauna geweest, waar we nog steeds volop van genieten. Droge sauna, bubbelen zwembad, stoombad, even relaxen op de houten relaxstoelen en dan nog even in de sauna.

’s Avonds zijn we gaan eten in ons stamrestaurant. Dit keer hadden we allebei Zwiebelsteak. Nou, je zag de steak niet meer liggen door de hoeveelheid uien, maar het was erg lekker.

 

Zaterdag 1 september

Vandaag hebben we een ‘reep-dagje’ gehouden. Repen wil zeggen (even voor de niet-Brabanders) dat je gewoon wat rondrijdt en de omgeving verkent. We reden eerst naar de Passo Campulongo. Het was wat regenachtig en rond de bergen hing een wolkenpartij, maar dat gaf juist een mysterieus gezicht. We stopten op een parkeerplaats om enkele foto’s te maken. Totdat….ons vriendelijk werd verzocht om een stukje op te schuiven, want we stonden precies op een perfecte fotografeerplek voor de media. Bleek dat er over een uur een tocht was van oude auto’s. Dezelfde als in Cortina. Dus, wij weer verder, richting het centrum van Corvara. Een gezellige plaats te midden van ook weer prachtige rotspartijen. We hadden de auto geparkeerd en zijn in het centrum naar de auto’s gaan kijken. Daar startte de race en het was een super leuk gezicht om die knetterende ‘oldtimers’ te zien en horen wegscheuren. De bestuurders waren ook helemaal bijpassend gekleed. Vliegenierspet op, zonnebril, sjaal, handschoenen en een stoer jack. Enkele foto’s gemaakt van de meest bijzondere voertuigen. Toen hebben we even iets gedronken en een apfelstrudel gegeten, jammie. Opmdat het toch weer wat open begon te trekken, doorgereden naar de volgende pas. Een prachtige weg er naartoe, zigzaggend de berg op. Eenmaal boven op de Passo zijn we even uitgestapt en hebben we weer enkele mooie foto’s gemaakt. Het waaide enorm hard op de pas, geweldig! Daarna volgde een kleine afdaling en weer een stijging, op naar de volgende pas. Wat een prachtige route, zo veel moois te zien onderweg. De groene naaldbomen, picknickplaatsen, de felgroene grasvlaktes, de rotsen die er weer mooi bovenuit torenden. Het lage wolkendek wat alles een stukje mysterieuzer maakte. Wauw! We bereikten de volgende pas, Passo Stella. Een plaats weer ook weer veel wandelaars begonnen aan hun tocht. Er ging een kabelbaan naar de rotsen, kleine kabines waar je met z’n tweëen in kan staan. Dat vond ik toch te veel gevraagd, dus na enkele foto’s reden we weer verder. Op naar Passo Pordoi, de ons bekende pas. Maar natuurlijk ook weer erg mooi om te zien. Rond 16.00 uur waren we weer terug in ons appartement en hebben we nog even nagenoten met de foto’s. Het was een erg mooie route!

Aansluitend voor de laatste keer naar ‘onze’ sauna geweest, heerlijk!

’s Avonds zelf de lekkere Pesto-Pasta gemaakt en op de laptop de Voice of Holland gekeken, hahaha.

 

Zondag 2 september

Vanochtend vroeg opgestaan, tassen gepakt, alles in de auto gegooid en rond 10.00 uur op pad naar de volgende bestemming. Het was erg mistig en toen we de Passo Pordoi opklommen, gaf dat een spooky beeld. Overal een witte wereld om ons heen, de bergen helemaal verdwenen. Jammer, want zo konden we geen afscheid nemen van de Dolomiti.

Om 13.00 uur kwamen we aan in Tscherms bij ons volgende appartement Weihergut. Een mooi gelegen accommodatie tussen de appelgaarden. Het app was erg modern en nieuw, heel anders dan in Arabba. De temperatuur is hier ook beter, zodat we lekker op ons balkon hebben gezeten.

We gingen een rondje centrum doen, maar daar waren we zo mee klaar, want het is erg klein. Op een terrasje iets gedronken en vervolgens naar een dorpsfeest geweest. Het hele dorp was uitgelopen en zat gezellig bijeen op de houten banken met grote pullen bier en broodjes worst. Onder het genot van een Tiroler live muziekje. Dus, wij hebben ook heerlijk gesmikkeld en genoten van de muziek.

’s Avonds gelezen en een soepie gegeten.

 

Maandag 3 september

Vanochtend met de fiets op pad gegaan. Eerst naar Lana, het iets grotere dorpje naast Tscherms. Gekeken bij de kabelbaan die naar de huisberg Vigiljoch gaat. Dat gaan we later deze week doen. Toen doorgefietst naar het centrum en daar een rondje gelopen. Ziet er leuk uit. We besloten nog verder te fietsen en langs het water naar Merano te gaan. Een mooie fietspad, met veel geurende bloemen om ons heen.

Merano zelf is een erg gezellige stad. We zijn eerst gaan kijken bij het thermaalbad wat er heel mooi uit zag. Daarna zijn we het centrum in gegaan, veel mensen, veel winkels en leuke terrasjes. Echt een super gezellige sfeer! Nog 2 ruwhaar teckels gezien. Blijft een leuk gezicht he!

Natuurlijk ook een overheerlijk Italiaans ijsje gegeten, mmm. De kleine winkelstraten zijn aan de zijkant voorzien van stenen bogen, zodat je ook in de schaduw kunt lopen. Er zijn veel chique boetiekjes en veel winkels met lederen tassen en jassen. Nog even de kerk in geweest, maar ik was niet zo onder de indruk. Maar ja, op de een of andere manier heeft een kerk in het buitenland altijd een bepaalde aantrekkingskracht en moet je toch even binnen wippen. Buiten stonden enkele marktkraampjes met de meest lekkere locale lekkernijen. Spek, kruiden, heel veel verschillende soorten en kleuren pasta’s. Het was sowieso al een genot om naar te kijken.

We zijn dezelfde weg teruggefietst, maar op een gegeven moment iets binnendoor gestoken, zodat we eerder bij ons dorpje uit kwamen.

’s Avonds zijn we nog naar Lana gefietst en hebben we gegeten in de binnentuin van een restaurant. Even geen zin in pizza of pasta, dus ik ging aan de spare ribs, heerlijk kluiven, hahaha.

Met de wijn in de benen weer terug naar huis gefietst, maar gelukkig was het lekker berg afwaarts zoeven. Thuis nog op het balkon gezeten want het was nog steeds een lekker temperatuurtje.

 

Dinsdag 4 september

Vanochtend weer vroeg wakker en Niels naar de bakker voor de broodjes. Een gezellig en smakelijk ochtendritueeltje. In de ochtend verder rustig aan gedaan. Beetje gelezen en na de lunch hebben we de bus genomen naar Merano. We zijn naar het thermaalbad gegaan, waar we hebben genoten van de vele verschillende baden, bubbels, temperaturen en de zon die buiten lekker op ons bolletje scheen. Het was een erg groot, mooi en modern bad en een drukte van jewelste. Van kinderen tot aan vele hoogbejaarde stellen die nog even van hun oude dag komen genieten. Na 2 uur zwemmen en bubbelen zijn we het centrum in gegaan en hebben we een terrasje gepakt. De zon scheen lekker. Nog even gewinkeld en weer met de bus terug. Het leuke daarvan is dat je even op je gemak kunt rondkijken, zonder door al die lompe Italianen voorbij gescheurd te worden. Nu scheurde de buschaufeusse zelf aardig door de bochten.

Boodschapjes gedaan en de ingredienten gehaald voor onze pasta met pesto. ’s Avonds onze favoriete serie CSI Miami gekeken, in het Duits gesynchroniseerd, maar we konden het goed volgen.

 

Woensdag 5 september

Vanochtend vroeg op pad richting de hoge bergen tegen de grens met Oostenrijk aan. Een prachtige weg door de bergen van het Naturpark Texelgruppe leidde ons naar een hoogte van ca 2000 meter. De weg eindigde letterlijk in Corteraso waar we met de kabelbaan (cabine) naar 3200 meter zijn gegaan. Ik natuurlijk weer met mijn ogen dicht, maar he, ik heb het wel gedaan!!! Eenmaal boven was het echt fantastisch mooi! Sowieso de hoogte, maar ook de sneeuw overal, wauw. De zon scheen en we hebben snel foto’s gemaakt. We zijn nog een stuk over een bergkam gelopen, totdat het mij te spannend werd. Ik ben gaan zitten en Niels is verder gelopen. Effe een appeltje gegeten en genoten van al het moois om me heen. We kwamen nog een stel tegen met een uitvergrote versie van onze teckel Grover. Het bleek een kruising teckel met iets van een schaaphond (als we het goed verstaan hebben althans). Erg leuk beestje om te zien, Aan de andere kant van het restaurant / hotel kon je ook nog de hoogte in. Namelijk naar het kruis op het hoogste punt. Nou, ook dat heb ik overgeslagen ivm de hoogte, maar Niels is wel naar boven geklauterd en heeft nog net voordat de bewolking kwam enkele mooie foto’s kunnen maken. Samen hebben we nog wat rondgelopen. Er was nog een stoeltjeslift voor het winterzeizoen, want het is ook een prachtig skigebied. De werklui waren alweer bezig om e.e.a. gereed te maken voor het volgende toeristenseizoen. Beneden in het dal was dan ook 1 groot complex voor toeristen.

Daarna hebben we binnen iets gedronken en was het weer tijd om naar beneden te gaan met de kabelbaan. Weer enorm genoten van het uitzicht, niet dus, maar heb toch het laatste stuk gekeken, kon het niet meer opbrengen. En het ging goed. Wauw, weer een overwinning!

We zijn de weg terug gereden naar Lago di Vernago, een prachtig blauw helder meer wat ons direct deed denken aan Moraine Lake in Canada. Ook hier omgeven met vele naaldbomen. We zijn even aan de kant gaan zitten op een mooi idyllisch plekje en genoten van het serene uitzicht. Enkele vissers waren ook aan de kant hun geluk aan het beproeven. Daarna nog een lekkere minipizza gegeten op een terrasje aan het water en toen weer terug naar huis. Het werd steeds donkerder en onderweg hadden we al wat regen. Eenmaal thuis begon het aardig te donderen, maar dan meer aan de overkant van het dal.

Boodschapjes gedaan, gekookt en ’s avonds gelezen en rummicub gespeeld.

 

Donderdag 6 en vrijdag 7 september

De laatste 2 dagen was het heerlijk warm. Niels heeft nog 2 wandelingen gemaakt in de omgeving van ons appartement. Ik heb lekker genoten bij het zwembad. Boekje gelezen in de zon, af en toe een duik en weer lekker in de warme zon. Heerlijk, als een God in Italië….

’s Avonds gaan uit eten bij het plaatselijke pizza restaurant en ook daar genoten van al het lekkers.

 

Het was een leuke vakantie in een prachtig mooie omgeving!