Kustroute

Zondag 18 juni

Vanochtend in de garage tegenover het hostel onze huurauto opgehaald. Ik was best nerveus, want het eerste stuk in een andere auto, met automaat, was dwars door de stadsdrukte. Gelukkig viel het reuze mee en zaten we snel op de snelweg. Waar we eerst nog dachten dat we een erg grote huurauto hadden, viel dat tussen de Dodges en Campers snel weg, hahaha. Het rijden over de snelwegen is erg prettig. Er zijn veel banen, dus genoeg ruimte en je mag van alle kanten inhalen.

In Californie is het erg droog en dien je zeer spaarzaam te zijn met water. Onderweg passeerden we veel fruitplantages die het hard te halen hadden.

Vandaag hebben we de H1 gereden, een van de mooiste kustroutes ter wereld. Weer hadden we geluk met de strakblauwe lucht, die de prachtige vergezichten nog mooier maakten. Het ene uitzicht was nog overweldigender dan het andere, we bleven maar foto’s maken.

Onze tocht eindigde die dag in Carmel waar we kampeerden op de camping Saddle Mountain Ranch. Een prima camping met zwembad, diverse terrassen in hoogte en niet onbelangrijk, een vuur om aan te warmen in de avond, want het was wel koud.

 

Maandag 19 juni

Prima geslapen, vroeg op en weer op pad. Vandaag hebben we de 17-Mile drive gereden in Pebble Beach, heel gaaf. Ook deze drive behoort tot een van de wegen met de mooiste uitkijkpunten. Dat is niets te veel gezegd. Van geweldige baaien, tot rotsen met vogels en zeehonden, gezellige picknickplaatsen, mooie bomen en surfende dudes. Geweldig!

Daarna hebben we rondgeslenterd tussen de pittoreske huisjes in het schilderachtige plaatsje Carmel. Een plaats waar acteur Clint Eastwood in het verleden nog burgemeester is geweest. Vele ateliers en schattige boetiekjes, mooi om te zien.

 

Dinsdag 20 juni

Na het afbreken van de tent zijn we onze weg vervolgd op de H1 richting Morro Bay. Weer zat het weer ons mee en keken we onze ogen uit. We passeerden een kolonie met zeeleeuwen, waar we uitleg kregen van een vrijwilliger. Heel machtig om te zien, die kolossale beesten. Zeker als er twee mannetjes aan het vechten zijn om een vrouwtje.

Enige weken geleden heeft er op de H1 een landverschuiving plaatsgevonden, waardoor de weg op een punt geblokkeerd was. Daar hebben we nog wel een mooie afdaling naar de kust gemaakt, zigzaggend tussen gele bloemen en mooie bomen. Eenmaal beneden werden we beloond met een prachtig uitzicht van opspattend water tegen de ruige rotsen.

’s Avonds hebben we gekampeerd op de camping Morro Bay State Park. Een prima camping voor 1 nachtje.

Kings Canyon NP en Seqouia NP

Woensdag 21 juni

Vroeg op en eindelijk naar de Seqouia’s, yeahhh, here we come! Eerst nog een ritje van zo’n 5 uur door het binnenland. Bij de ingang van het NP Kings Canyon de Parkenpas gekocht voor 90 dollar, zodat we vervolgens alle parken in kunnen. Ook kregen we een folder mee van het park met de nodige info over alle flora en fauna.

 

Thuis hadden we alle accommodaties al geboekt, omdat we graag op de mooiste natuurcampings wilden staan. Dat was achteraf gezien maar goed ook, want veel van de campings waren al vol. Lucky us!

In NP Kings Canyon stonden we op Sunset Campground en hadden we een prachtige plek voor 3 nachten met eigen firepit. We mochten zelf hout sprokkelen in het bos en fikkie stoken, zooo leuk!

Ook was er een metalen box, want we zaten in bear gebied. Al je eten en spullen waar een geur aan zit moet in de box die voor beren niet te openen is. Op die manier helpen we de beren wild te houden.

Einde van de middag meteen een wandeling gemaakt om de General Grant Tree te zien. We kwamen ogen tekort, zo groot, zo mooi, zo indrukwekkend en zo onwerkelijk. Wat was ik blij om eindelijk daar te zijn waar ik al zo lang naar had uitgekeken. Ik vind bomen sowieso mooi, maar deze hebben toch een speciaal plekje in mijn hart gestolen.

’s Avonds nog even langs het visitor centre geweest om een wandelkaart te halen en pizza te eten. En uiteraard hebben we ons eerste fikkie gestookt en ons opgewarmd onder het genot van een lekker wijntje.

 

Donderdag 22 juni

Vandaag wilden we een Meadow (weide) wandeling maken. We reden langs de rivier die dit jaar erg wild was en zijn nog even gestopt om foto’s te maken van de kolkende koude massa. Wat een kou komt daar vanaf zeg! Daar moet je niet in vallen. Onderweg nog een waterval gezien met regenboog. Eenmaal bij de weide aangekomen, zagen we dat een groot gedeelte was overstroomd. Er was dat jaar 163% water gevallen en gesmolten. We hebben een stukje van het pad gelopen en genoten van het bos, de vlinders en het uitzicht op de bergen. Toen we weer terugreden naar de camping hebben we een beer gezien, heel gaaf! Gelukkig wel veilig vanuit de auto J

Vanuit de camping startte er ook een wandeling met slingerende paadjes tussen rotsblokken, bomen en watertjes. Ik moet eerlijk zeggen, het is wel anders wandelen. Je kijkt toch wat meer om je heen of er niet een beer in de buurt is. In dit gebied zitten zwarte beren. Die zijn gelukkig wat kleiner dan de bruine beren. Als je een beer tegenkomt dat moet je hard gaan schreeuwen, hem als het waren aan het schrikken maken en desnoods wat geweld gebruiken. Bij bruine beren is het juist andersom, dan moet je stil zijn, gaan liggen en doen alsof je dood bent. Ja, belangrijke info om te weten!

’s Avonds weer een vuurtje gemaakt en bekeken wat we de volgende dag zouden gaan doen.

 

Vrijdag 23 juni

Vandaag zijn we naar het andere park met de grote bomen geweest, Seqouia NP. Vroeg op pad en zodoende vroeg bij de beroemde General Scherman Tree. Wow, wat een belevenis zeg!! Zijn leeftijd moet ergens tussen de 2300 en 2700 jaar oud zijn! Hij is een van de oudste bomen op aarde. Hij is 84 meter hoog, heeft een doorsnede van 11 meter en weegt 1256 ton. Ongelooflijk he!

Het was nog rustig, waardoor we foto’s konden maken zonder veel andere mensen erop, ideaal! En wat een geweldige wandeling weer. Tig enorme bomen, de een nog mooier dan de ander. Zo wonderlijk, je raakt niet uitgekeken….

Daarna hebben we een rondwandeling gemaakt bij Crescent Meadow, waar we een aantal herten hebben gezien en vele kleurrijke bloempjes. Als je hier vroeg in de ochtend komt, heb je grote kans om beren te zien, want beren zijn dol op weides. Nu was het druk, dus rustig kunnen wandelen en weer genoten van de bomenpracht.

We vervolgden onze weg naar Moro Rock, waar Niels de beklimming heeft gedaan en ik achter bleef, gezien mijn hoogtevrees. Daarna hebben we nog onder een Seqouia doorgereden, erg grappig. Bij Het Lodgepole Visitor Center onze dagelijkse shot cola gedronken en chips geknabbeld.

’s Avonds lekker gelezen bij het vuurtje en heerlijk gedroomd over al het moois.

Tussenstop Barstow

Zaterdag 24 juni

Vandaag ging onze reis weer verder. Een lange reisdag die eindigde in Barstow, een tussenstop richting Zion. De temperatuur was daar tropisch, zo’n 42 graden. Dat was echt heel erg wennen. Tent opgezet en boodschappen gedaan, waar we genoten van de airco J

’s Avonds mooi foto’s gemaakt van de awesome zonsondergang en gebuurt met onze buurman Scott.

Zion NP

Zondag 25 juni

Vroeg op pad richting Zion NP. De reisafstanden zijn groot, maar onderweg is voldoende te zien en er is ruimte genoeg om rustig te kunnen rijden. De kwaliteit van de snelwegen is echter niet geweldig.

Afijn, aan het einde van de middag kwamen we aan bij de Watchman Campground, waar het tropisch heet was. Weer hadden we een leuke plek met picknicktafel, een overkapping voor de schaduw. Geen firepit, gezien het brandgevaar. Wel een metalen box, niet tegen de beren, maar in dit geval om de brutale squirls van je eten af te houden.

Vlakbij de camping lag het visitor centre waar wifi en airco was, heel fijn. Het voelde aan als een klein dorp, met enkele winkeltjes, restaurantjes, een ligweide, heel gezellig. Je mag met je auto het park niet in, om de natuur te beschermen, dus je dient gebruik te maken van de shuttle bussen, wat goed geregeld is. We hebben boodschappen gedaan in ‘t pittoreske dorpje Springfield en zochten daarna afkoeling in de rivier, heerlijk. De camping zelf heeft geen douches, dus om niet flauw te vallen van elkaars zweetlucht (42 graden) is effe baden in de rivier geen overbodige luxe…

’s Avonds hebben ze hier een ranger programma, waar je in het openlucht theater info krijgt over het park, heel leuk. Dit hebben we dan ook enkele avonden bezocht.

Gelukkig koelde het in de avond wel wat af en konden we prima slapen in onze tent onder het geluid van alle krekels.

 

Maandag 26 juni

Zion trekt jaarlijks ca 2,5 miljoen bezoekers. Het NP bestaat uit een canyon die in de loop van 13 miljoen jaar is uitgesleten door de Virgin River. Overal waar je kijkt zie je prachtige loodrechte rotswanden van 600-900 meter hoog in de kleuren beige, oranje, rood en roze en groen van de bomen. Heel indrukwekkend.

De meeste canyons ontdek je van bovenaf, deze echter start je vanaf de bodem van de kloof, waarna je naar boven kan klimmen. Deze eerste dag zijn we naar de Emerald Pools gewandeld. Vroeg gestart om de hitte zo veel mogelijk te vermijden. Het was een prachtige wandeling langs alle kleuren en met erg mooie vergezichten.

’s Middags zochten we weer heerlijke verkoeling in de rivier. Met een stoel en boekje in het water, super!

’s Avonds op een terras onze zelfgemaakte salade gegeten. Weer eens wat anders dan de dagelijkse eenpansmaaltijd op ons gaspitje: een zakje rijst met broccolismaak en paprika. Of kaassmaak en mais. Of kipsmaak en courgette.

We werden vergezeld door de brutale chipmunks die gezien hun omvang niets tekort kwamen hier. Ofja, met grote verbazing hebben we toegekeken hoe eentje z’n wangen volpropte met servetjes…..idioot!

 

Dinsdag 27 juni

Vanochtend weer vroeg op pad, ditmaal naar de beroemde wandeling The Narrows. De shuttlebus bracht ons naar het eindpunt van de weg en 1,5 km verder hield ook het wandelpad langs de rivier op. Hoe nu verder? Het pad liep verder door de rivier. Dus, met onze wandelschoenen aan begonnen we de wandeling in het water. Eerst nog koud, maar later was het zeer aangenaam. Het water stond veelal laag, maar soms kwam het tot onder aan je knieën. Op sommige plaatsen was de stroming wat harder en moest je opletten dat je niet in het water viel. Het was op en top genieten. De kloof werd steeds smaller en de steile rotswanden steeds hoger. Je voelt je heel klein zo dichtbij de overweldigende natuurpracht, maar tegelijkertijd zo machtig door al het moois waardoor je bent omringd. Zo waadden we enkele uren door het water en genoten enorm.

In de middag zijn we nog even Springdale ingeweest waar vele leuke boetiekjes en ateliers de weg sierden. Ook hebben we enkele winkels bezocht met natuurstenen, heel mooi.

Ik vond het erg fijn om hier te zijn, er hangt een geweldige sfeer en de natuur is prachtig.

Bryce NP

Woensdag 28 juni

Vandaag een kortere reis richting Bryce NP. Onderweg een tussenstop gemaakt bij Red Canyon, waar we al een voorproefje kregen van wat ons te wachten stond bij Bryce. Hier hebben we een leuke wandeling gemaakt door de geërodeerde rode rotsen. Het is grappig dat je in de diverse vormen van de rotsen allerlei dingen kunt herkennen, een persoon, een kasteel etc.

Na een uurtje vervolgden we onze weg naar het Ruby In RV Park. Een enorme camping met veel RV’s. Naast normale campers heb je in de VS ook een soort van touringcar bussen die zich aan de zijkanten nog kunnen uitbreiden, waardoor het complete huizen lijken. Uiteraard hoort hier nog apart een auto bij, vaak een big SUV.

Afijn, wij zijn nog steeds blij met onze keuze om te kamperen met onze eigen tent. Op en top contact met de natuur. En opgezet in 10 minuten. Perfect!

Bryce Canyon is eigenlijk geen echte canyon, maar een kalkplateau (2018-2748 meter hoog), waar erosie heeft gezorgd voor grillige rotspilaren met bijzondere kleuren, van oranje tot dieprood. De bomen, veelal dennen, zorgen voor een erg mooi contrast.

Vandaag hebben we een eerste kijkje genomen in de canyon en een rimwalk gedaan. Het is echt adembenemend mooi, je blijft maar foto’s maken!

 

Donderdag 29 juni

Vandaag hebben we een wandeling gemaakt in de canyon naar Queens Garden. We zagen de rotspilaren van heel dichtbij en de kleuren variëren door de intensiteit van de zon. Dat maakt ze nog meer bijzonder dan ze al zijn. Zeker met de strakblauwe lucht op de achtergrond. Je voelt je heel nietig tussen al die enorme pilaren. Het was een geweldige wandeling!

Horshoe Bend

Vrijdag 30 juni

En toen gingen we richting de Grand Canyon, de canyon der canyons.

Onderweg kwamen we eerst nog een juweeltje van moeder natuur tegen: Horshoe Bend. Ook een uitgesleten canyon, maar wat voor een. Je loopt op gewoon over een groot stuk land en ineens, surprise, sta je op de rand van de canyon en kijk je naar beneden waar bootjes varen over de kronkelende rivier. Awesome!

We passeerden veel parkeerplaatsen waar Indianen hun handwerkzaamheden etaleerden en verkochten. Aangezien ik dol ben op sieraden heb ik 2 paar erg mooie oorhangers gekocht.

Grand Canyon

De Grand Canyon is 445 km lang en heeft een totale oppervlakte van 4856 km2. Op sommige plaatsen is hij 1829 meter diep bij een maximale breedte van 29 km. Onvoorstelbaar dus!

Dat was ook mijn eerste gedachten bij het daadwerkelijk zien van de canyon. Wow, niet te bevatten zo immens groot en geweldig mooi! Het is iedere keer weer zo verrassend. Je rijdt urenlang over snelwegen en ineens is daar een geweldige natuurpracht, out of the blue…..

Op weg naar de camping hebben we op enkele uitkijkpunten gestopt om iedere keer weer vol verbazing al het moois te aanschouwen. Een groot nadeel is dat het zo groot en mooi is dat het amper op foto’s vast te leggen is. Desondanks hebben wij toch vele pogingen hiertoe gewaagd.

Ook hier hadden we weer een mooie kampeerplaats op de Mather Campground. Met een bearbox, maar dit keer tegen de grote raven die heel brutaal zitten af te wachten of er iets lekkers rondslingert.

´s Avonds gaan luisteren naar de ontstaansgeschiedenis van dit park verteld door een ranger. Ik kan het hier uitgebreid gaan vertellen, maar ik zou zeggen, zie google J

 

Zaterdag 1 juli

Vanochtend vroeg liepen de mule deers rondom onze kampeerplek, hoe gaaf! Na ons vaste ontbijt, voor mij brood met pasta en voor Niels brood met pindakaas (ondanks het gebrek aan een koelbox smaakte dit 4 weken lang best oke). Aangesterkt gingen we op pad in de shutlebus, die ook hier geïntroduceerd is. We besloten geen afdaling te doen vanwege de hitte, maar een mooie rim walk om  de Canyon van nog meer kanten beter te bekijken. Het was een prachtige wandeling, waarbij je soms wel erg dicht op t randje van de loodrechte rotsen stond. Goede exposure therapy voor mijn hoogtevrees. Ook hier hebben we intens genoten vanuit de diverse uitkijkpunten!

Naast de camping heb je ook hier veel faciliteiten zoals een enorme supermarkt, postkantoor, wasserette, visitor centre, restaurants en zelfs een treinstation. Op onze camping hebben we wederom geen douches, maar voor een paar dagen is dat oke. Liefde is…..elkaar in iedere conditie accepteren……ugh….

Las Vegas

Zondag 2 juli

Yeah, op naar Las Vegas! Een lange warme dag, waarbij we af en toe de airco uit moesten zetten, zodat de motor niet op tilt zou slaan. Voor het goede doel dus, maar jemig, ik heb gemerkt dat dit niet ten goed komt aan mijn humeur…..pffff, wat een hitte.

En toen was daar eindelijk Las Vegas en reed ik zowaar op De Strip, hoe cool is dat! Nou, ik mocht m 2 keer rijden, want we zagen ons motel te laat…..dus effe een rondje over de rotonde bij de Arc de Triomphe gedaan in Parijs…..moet je in het echt niet willen….

We zaten in de Travel Lodge Center Strip, de perfecte plek. Een klein motel met gratis parking aan de strip, ideaal! Onze spullen gedropt en direct de Strip op. Eerst een M&M store ingegaan met wel 6 verdiepingen, toen naar New York New York, Monte Carlo, The Cosmopolitan……echt allemaal te bizar voor woorden….

’s Avonds was het helemaal over de top. Een stad waar echt complete gekte heerst. Overgenomen door casino’s waar je verdwaald, zodat je blijft gokken, hotels met wel 7000 kamers, overal waar je kijkt mensen om je heen, felle neonlichten en enorme reclamezuilen, met optredens van de grootste wereldsterren en compleet nagemaakte steden. New York, Parijs en The Venetian waar je in een gondel door de wateren van Venetie kunt varen naar het San Marco plein. Zo absurd, zo surrealistisch, zo knettergek, maar toch wel heel leuk om gezien te hebben.

Geen enkel gokje hebben we gewaagd, het lopen door deze stad is al een grote gok op zich. Wel hebben we genoten van de fontein show bij het Bellagio, erg mooi!

En van ons heerlijke bed, welterusten.

Death Valley

Maandag 3 juli

Goed geslapen, prima ontbeten, maar….snel weer vertrokken uit deze big city. Na zoveel indrukken is het weer erg fijn om terug te gaan naar de natuur.

We besloten de kortere route te nemen richting Yosemite, wat betekende door Death Valley NP. Een prachtig park, maar wel met zo’n 50 graden, vandaar dus de naam. Gewapend met veel water gingen we op weg en het was een erg mooie weg. Droog, maar met mooie rotsen en grote zandvlaktes. Onderweg passeerden we een camping, helemaal leeg, tja, welke mafkees wil daar nou kamperen?

 

Aan het einde van de dag arriveerden we in Low Pine waar we een tussenstop hadden geboekt bij Lake Diaz. Een smerige camping met nul faciliteiten waar we 3x op 1 avond de politie langs zagen rijden. Afijn, het uitzicht op het meer was erg mooi, zie foto’s.

Yosemite NP

Dinsdag 4 juli

We vertrokken vroeg richting Yosemite NP, onze laatste bestemming. Tot voor 4 dagen terug was het nog onzeker of we de Tioga pas over konden, gezien er dit jaar erg veel sneeuw was gevallen. Gelukkig is de weg vrij gegeven en hoefden we niet enorm om te rijden, yes!

Onderweg zijn we naar Mono Lake gegaan, een van de oudste meren van Noord-Amerika, waar we een soort van maanlandschap konden aanschouwen. Heel bijzonder, heel mooi! (Zie laatste 5 foto's hierboven)

 

En toen reden we Yosemite binnen over de Tioga road. Wauw, er lag nog veel sneeuw, wat de mooiste plaatjes gaf. Zelfs nog even met de slippers op een bevroren stukje meer gestaan, yeah! Met het uitzicht op de besneeuwde toppen slingerden we door de bergen. Totdat de sneeuw verdween en er grote grijze granieten rotsen verschenen. Heel imposant! Ons uitzicht werd nog mooier toen we uitkeken op de vallei met aan de ene kant Half Dome (de steilste rots van de VS met een hoogte van 670 m) en aan de andere kant El Capitan (een blok graniet van 900 m hoog).

Vanuit huis hadden we een half jaar geleden al een tent geboekt in de Half Dome Village. Een camping met 500 witte tenten incl bed, elektriciteit en een bear box. Je mocht er niet koken, maar er waren volop eetgelegenheden. Zoals de naam het al zegt, het was echt een compleet dorp.

Uiteraard hebben we hier prachtige wandelingen gemaakt. Via grote watervallen valt er smeltwater naar beneden de vallei in. We zijn naar Vernal Fall gewandeld via de Vernal Fall Mist Trail. Samen met een grote kudde toeristen, want het is een erg populair park. Maar dat mocht de pret niet drukken, want de waterval was prachtig. Veel nevel, dus lekker doorweekt klauterden we via een granieten trap van 600 treden naar boven. Het uitzicht was amazing!! :-)

Van daaruit liepen we nog verder naar de Nevada Fall waar het water nog harder naar beneden viel, wow! Via een loop liepen we weer terug naar beginpunt, het was een prachtige wandeling.

Met de auto zijn we ook nog naar de Lower en Upper waterfalls gegaan die ook erg indrukwekkend waren. Maar, vergeet ook de schattige alpenweides niet waar vele mooie gele en roze bloempjes bloeiden. 

De laatste dag zijn we naar een uitkijkpunt gereden waar we nog prachtige foto's hebben gemaakt van de vallei.