Madeira

25 juni t/m 9 juli 2015

Tijdens onze zoektocht naar een vakantiebestemming voor 2015, attendeerde Marga en Aldert ons op het eiland Madeira. Ook wel het bloemeneiland genoemd, vanwege de grote hoeveelheid en diversiteit aan bloemen. We leenden een boekje van de bieb, en ontdekten dat het een veelzijdig eiland is, zeker iets voor ons natuurliefhebbers. De bestemming was gevonden!

 

Donderdag 25 juni

Gisterenavond zijn we naar Sven en Loes gereden, waar Grover 2 weken zal gaan logeren. Na een gezellig avondje heeft Sven ons rond middernacht naar Schiphol gebracht (echt super!). Om 5.25 uur vertrokken we met Arkefly richting Madeira. We zaten bij de nooduitgang, dus konden onze benen lekker strekken. Bijna de hele vlucht hebben we geslapen, fijn. We waren benieuwd naar de landing, want laatst stond er op de site van Telegraaf.nl dat dit een van de meest spannende en uitdagende landingen is. Het vliegtuig dient namelijk een scherpe bocht te maken, zeer laag over de bewoonde gebieden te vliegen en gunstige windomstandigheden te hebben. Anders maken ze gewoon een doorstart en proberen ze het opnieuw, nieuwe ronde nieuwe kansen. Het vliegveld Santa Catharina heeft vanwege de korte landingsbaan in het verleden een slechte naam gehad. Maar….de landingsbaan werd met Europese subsidie met bijna een km verlengd. De baan loopt tot in zee, gestut door honderden pijlers.

Afijn, onze landing ging perfect en om 8.15 uur zetten we voet op een lekker warm Madeira. We werden opgewacht door Avia en na wat formaliteiten kregen we onze, ja ja , Fiat Panda mee. Yes, we love Fiat. Op weg naar Canico de Baxia waar we 2 weken verblijven in een studio in het Royal Orchid Hotel aan zee.

 

Het hotel zag er prachtig uit, de ontvangst was goed en ondanks onze vroege komst, konden we al in onze studio. Een grote accommodatie en van alle gemakken voorzien. En, een balkon met heerlijk zeezicht en het geluid van rustgevende ruisende golven, wat wil je nog meer?

 

De auto konden we gelukkig kwijt op een parkeerplaats van het hotel. De Spar vonden we om de hoek, fijn. Na wat boodschapjes en een gratis work-out, want geen straat loopt hier recht, hebben we geluncht op ons balkon. Daarna een middagdutje en ´s avonds gaan uit eten bij de buren. Enorm genoten van een mixed grill en een fles rode wijn. Lang leve de vakantie!

 

Vrijdag 26 juni

Na een goede nacht, schrokken we om 9.00 uur wakker. Hup, uit de veren, aankleden en ontbijten. Verzorgd door het hotel, wat echt een luxe is en wat we ons heerlijk hebben doen laten smaken: diverse broodjes, scrambled eggs, bacon, vers fruit, yoghurt, cake etc. Ons streven was om thuis nog 1 kg kwijt te raken, zodat we hier flink los konden gaan. Is helaas niet gelukt, maar ja, who cares?

 

Na het ontbijt zijn we naar Funchal gereden. Dat rijden is ook even wennen. De snelweg heeft een korte invoegstrook en blijkbaar is het dus de bedoeling om gewoon te wachten als er geen plek is om in te voegen. En dus niet zoals ik deed wel invoegen en er vanuit gaan dat de ander wel opschuift….Afijn, al doende leert men. In Funchal werd ik afgesneden door een bus die te laat ontdekte dat er mensen bij de bushalte stonden, waardoor ik een stuk over de stoep moest om niet gecrasht te worden. Maar verder….gewoon mee doen met de Portugezen, lomp en gas geven.

 

We parkeerden de auto in de parking onder een enorm winkelcentrum en doken het centrum in. Via de Rua Ivens kwamen we uit bij een idyllisch parkje, Jardin de Sao Francisco. Palmbomen, hele grote vlinders, kwetterende vogels, heerlijk. Naast het park bij de VVV een map gehaald van Funchal, de Old Blandy wine lodge gepasseerd en geslenterd door het centrum. Eerst een blik geworpen in de Kathedraal Se van Funchal. Van buiten erg sober, van binnen volop pracht en praal. In de vloer liggen de graven van vroegere bisschoppen. De bouw begon in 1493, werd gewijd in 1514 toen Funchal officieel een stad werd en voltooid in 1517. Tot zover dit stukje info. Wij hebben enkel een blik naar binnen geworpen, omdat ergens het gevoel heerst dat dit hoort als je in het buitenland een kathedraal ziet. Maar, er was een mis bezig, dus helaas konden we niet verder met de bezichtiging. Op naar leuker vertier, een pleintje met een antiek en curiosa markt vol met ambachtswerk. Leuk om langs te slenteren en alvast ideeën op te doen voor souvenirs. Langzaam daalden we af richting de zee, wandelden we over de promenade bij de zee en dronken we wat op een terrasje. Daarna hebben we onze kuiten weer gesmeerd door naar boven te klimmen om het klooster te bezoeken. Helaas was dit net gesloten. Na grote boodschappen te hebben gedaan in het winkelcentrum reden we weer terug naar Canico.

 

In het hotel bevindt zich op onze verdieping ook een fitnesscentrum waar af en toe op zeer luidruchtige wijze groepslessen worden gegeven. Op internet hadden we hier al over gelezen, maar ons stoort het niet, we vinden die reuring juist wel gezellig. Niels had z´n hardloopkleding mee en besloot een poging op de loopband te gaan wagen. Na de uitleg van een van de spierbundels (sportschool is ook voor dorpelingen), rende hij een half uurtje met de zeewind in z´n gezicht en uitzicht op de zee en bikinibabes. Ofja, de gemiddelde leeftijd ligt hier wel wat hoger, om niemand te kwetsen noem ik geen concrete leeftijden, dus die babes moest hij er zelf bij bedenken.

Het was Niels goed bevallen en ter afkoeling heeft hij ook nog een paar baantjes getrokken in de zee. Er zijn hier geen stranden, maar je kunt wel de zee in, bij het hotel hebben ze een stuk afgezet hiervoor. En hijsen ze de vlag of je die dag kunt zwemmen of dat het gevaarlijk is. Niels had z´n portie sport weer gehad en ik mijn portie lees en zonplezier.

 

Zaterdag 27 juni

Vandaag de wekker gezet op 7.00 uur. Ja, ja, op tijd uit de veren, lekker ontbijten en voor de hitte op pad. Vandaag naar de oostkust, naar Ponta de Sao Lourenco. Een lange, smalle keten van geërodeerde vulkanische kliffen en ravijnen vormden een mooi beeld. De kustflora wordt beschermd omdat het een natuurreservaat is. Dit gedeelte van Madeira ziet er heel anders uit dan de rest. Het is een ruw, steppeachtig verdord landschap.

Wij parkeerden de auto bij de parkeerplaats voor de Abra-baai om van daaruit te starten met een kustwandeling van zo'n 2,5 uur. Voeten in de tape, zooltjes in de wandelschoenen en goed ingesmeerd gingen we van start. We waren niet de enige en op sommige plaatsen was het kuddelopen, maar dat mocht de pret niet drukken. Het pad was zeer goed onderhouden en goed te bewandelen. Onderweg hebben we flink genoten van het vulkanische landschap en de tegen de rotsen kletterende zee. Heel indrukwekkend was de uit zee torenende zeepaardjesrots, die in verschillende roodschakeringen glinsterde. Op een gegeven moment ging het pad ook over een smalle rotskam, die aan beide kanten duizelingwekkend de zee in gaat. Erg leuk voor iemand met hoogtevrees, ik dus. In de verte konden we steeds de Ilhas Desertas zien. Na een daling kwamen we uit bij het Casa da Sardinha, de boswachterspost van het Parque Natural da Madeira. Hier hebben we even gepicknickt en toen via dezelfde weg weer terug naar de parking. Dit keer genietend van de andere kant van alle prachtige rotsen, de zee en de uitzichten. Het was een erg mooie wandeling.

 

´s Middags na de lunch heeft Niels zich weer uitgekuurt op de loopband en heb ik de zon opgezocht met mijn e-reader. Heerlijk! Samen in de zee geplonsd en dat was toch ook wel effe heerlijk genieten zeg.

 

Zondag 28 juni

Vandaag een lekkere luie dag bij het hotel. Genoten van het goed verzorgde ontbijt, waarbij het moeilijk is om maat te houden. Door al het lekkers blijf ik door eten, maar ja, het is vakantie he! De rest van de dag een spannende thriller gelezen op een van de bedjes aan de zee. Af en toe een duik in de zee. Wat een luxe, wat een genot!

 

´s Avonds een pizza gegeten bij een hotel restaurant verderop. De wijn werd aan tafel voor ons geopend en ik was de gelukkige die ´m mocht keuren. Dus, heel professioneel als een wijnsommelier nam ik een slok, terwijl Niels het bijna uitproestte, want wat vinden we dit onzin. Afijn, hij was lekker dus……gooi maar vol! De pizza´s smaakte ook lekker en we hadden een smakelijke avond. Na afloop nog geflaneerd over een kleine boulevard en gewandeld langs andere hotels, de tweederangs zeg maar, dus met uitzicht op auto´s en gebouwen. Dan is ons uitzicht toch echt subliem!

 

Toen het donker was vanuit ons balkon nachtduikers gevolgd in het water, te zien aan hun schijnwerpers. In een ver verleden, ahum alweer zo´n 14 jaar geleden, heb ik dit ook gedaan op Curaçao. Het was geweldig, omdat je de kleuren van de onderwaterwereld heel goed ziet. Overdag worden de kleuren namelijk minder scherp, omdat de stralen van de zon worden afgebroken wanneer deze het water raken. En als je ´s nachts met je schijnwerper op een vis schijnt, zie je de echte prachtige kleuren.

 

Maandag 29 juni

Vanmorgen gewekt door de wekker om 7.00 uur. Rise en shine! Na het ontbijt met de auto richting Rabacal, om daar een prachtige wandeling te gaan maken. Na de snelweg, begaven we ons de bergen in. Eerst een lange tunnel, toen de berg op. Echter, de kortste route er naartoe werd abrupt beëindigd door een hek midden op de weg, dat werd omdraaien en de auto parkeren op de parking. Ineens begrepen we waarom de stagiaire bij de VVV een kruis op de kaart zette. We hadden vandaag alleen een andere wegenkaart mee, waar dat kruis dus niet op stond…..Er bleken rotsblokken op de weg te liggen, beter nu als dat we er net zouden rijden toch? Flexibel als we zijn gingen we over naar plan B. Gewoon een andere wandeling, want die zijn er genoeg op Madeira. Snel hadden we er een gevonden, 6 uur van Encumeada naar het hoogste punt van Madeira Pico Ruivo. Kortom, we begonnen eraan en zouden wel zien hoe ver we zouden komen. Het begon met een flinke stijging en ondanks dat ik mijn fitnessabonnement heb opgezegd, ging het me toch vlotjes af. Het pad was smal en omgeven door een grote diversiteit een planten, bloemen en daardoor veel bijen en andere insecten. Oftewel, het was er erg gezellig en kleurrijk. Ook het pad was geweldig aangelegd met trappen van steen. Soms was het erg steil en had ik even mijn mantra ´ik kan dit, ik kan dit´ nodig om mezelf te overtuigen van gedachten als ´daar komt mijn hoogtevrees weer om de hoek kijken, het gat achter mij slurpt mij op, ik waai zo meteen van de top af´. Ik heb dus hoogtevrees, maar laat me er niet door kennen, meestal niet. En, durf wordt beloond, want eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht op de toppen en het dal, omringd door de kleurenpracht van allerlei bloemen. Wauw!

We hebben zo´n 2 uurtjes gewandeld en ons zelf daarna beloond met een koude drank die we opdronken zittend op een trappetje in de schaduw. We gingen verder, naar Sao Vicente, waar we ons direct konden aansluiten bij de volgende tour. De grotten in! Het was er koel en mooi en we genoten van de tocht. Maar, er was meer, veel meer. Eenmaal uit de grot kwamen we bij een expositie waar we oa te zien kregen waar zich actieve vulkanen bevinden. Daarna kregen we een film te zien over het ontstaan van Madeira. Voor ons de eerste keer dat we vuur hebben zien branden in de zee…..In den beginnen was er namelijk een vulkaanuitbarsting in zee en zo ontstond Madeira met z´n diverse hoogtes. De grotten ontstonden vervolgens weer door gesmolte steen. Vervolgens gingen we met z´n allen in een lift om af te dalen als mijnwerkers. Dit hadden ze leuk gesimuleerd. We stonden op platen die ons deden trillen en ik vond zo´n gratis massage wel prima voor mijn kuitjes na de wandeling. Eenmaal beneden kregen we tenslotte nog een 3D-film te zien wat ook erg cool was. Al met al was het leerzaam en leuk. Eenmaal buiten liepen we terug naar de ingang door de botanische tuin met prachtige bloemen.

 

Op de terugweg besloten we Canico maar eens te gaan bekijken. Wij bevinden ons namelijk in Canico de Baxio, oftewel het toeristische gedeelte aan de zee. Maar er is dus ook een bovengedeelte, waar we zowaar op een shopping mall stuitte. Boodschapjes gedaan en daarna de zon weer opgezocht en in zee gezwommen.

 

´s Avonds een gezonde pasta-vakantie-maaltijd in elkaar geflanst, die erg goed smaakte met het dagelijkse glas rode wijn.

 

Dinsdag 30 juni

Vandaag weer de wekker gezet en na een smakelijk ontbijtje gingen we op pad. Vandaag hadden we het idee om een wandeling te maken bij Ribeiro Frio. Let op, ik zeg, hadden het idee…..

Deze vakantie zijn we namelijk 1 belangrijk ding vergeten, onze goede vriend Tom(tom). Nu dachten wij dat er op zo´n eiland niet zo veel wegen zijn, maar het tegendeel ontdekten wij vandaag. Er zijn heel veel wegen. En niet zo maar wegen, nee, ook hele steile wegen. En probeer die maar eens te rijden met een Fiat Panda 1.2 vermogen. Kortom, het was heel gezellig in de auto. We konden de weg niet vinden, reden rondjes, mijn hoogtevrees speelde parten en last but not least bleven we hangen in een bocht……boem, stil vielen we. Een boze toeterende taxi scheurden ons voorbij, terwijl ik heel zen probeerde de hellingproef te doen. Als een raket scheurde ik omhoog, want ik gaf gas alsof ons leven er vanaf hing. Ach ja, we gingen iig weer omhoog. Dat bleven we vervolgens doen in z´n 1……we wisten de weg niet, maar we wisten wel dat we omhoog moesten, dus slingerden we door de hoge bewoonde bergstraten, hier en daar een oma op kaplaarzen ontwijkend. Totdat, we uitkwamen op een doodlopende weg, aargh!!! Wij weer terug. Op zoek naar een nieuwe route, totdat we ineens midden in het centrum van Funchal zaten en ik net de juiste afslag miste. We gaan maar naar huis, zei Niels. En zo waren we om 11.00 uur weer terug in onze vertrouwde omgeving en ging ik ontspannen bij het zwembad liggen. Morgen weer een nieuwe dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen……

 

Woensdag 1 juli

Vandaag weer vroeg op en vertrokken naar Rabacal. Ook vandaag was het weer even zoeken, maar gelukkig ging het sneller dan gisteren. Het was erg mistig vandaag en toen we op de parking arriveerden zagen we dan ook niets van de omringende bergen of het dal. Het had wel iets mysterieus. Het eerste wandelgedeelte was gewoon een geasfalteerde weg van 2 km en 200 meter naar beneden. Eenmaal beneden startte de echte wandeling, naar de 25 bronnen. Na enkele bochten bereikten we het brede, vlakke pad langs de Levada do Risco. Langs het pad stonden knoestige struiken boomheiden en sommige takken bogen over het pad heen wat een mooi gezicht was. Na dit pad kwamen we uit bij een stenen trap die ons leidde naar de Levada das 25 Fontes. We liepen de levada tegen de richting in en op sommige plekken was het erg smal, maar je kon je vasthouden aan staaldraad. Onderweg hadden we mooi uitzicht op het Risco-dal en de waterval. Op sommige stukken liep het pad langs een diepe afgrond, maar mijn gevoel van hoogtevrees viel mee door de struiken die een natuurlijke afscherming vormden. Na ca. 1 uur kwamen we uit bij het eindpunt wat werkelijk prachtig was! Een kleine poel waar de rotswanden in een halve cirkel omheen stonden en die begroeid was met bomen, varens en mossen. Overal stortte kleine watervalletjes omlaag in de poel. Echt betoverend!

 

Donderdag 2 juli

Vandaag zijn we naar de tuinen van Monte geweest, of zoals het voluit heet Monte Palace Tropical Garden. Het was weer even zoeken zonder Tommie, maar ons richtingsgevoel laat ons gelukkig nog niet helemaal in de steek. We hebben zo'n 2 uurtjes rondgewandeld in de tuinen, nadat we begonnen waren met een gratis Madeira wijn-shotje, jammie! Wat hebben we zoal gezien? Drie hele mooie oude olijfbomen. Van 300 v. C. geplant door Romeinen in de Alentejo in Portugal. Tegelpanelen die het taferelen uitbeelden van de Portugese geschiedenis. Het zwanenmeer, het museum met erg mooie en grote minerealen, allerlei inheemse flora. Persoonlijk vond ik de Japanse tuin het mooiste.

Het was leuk om gezien te hebben, maar na 1 botanische tuin voelden we ons niet meer geroepen al die anderen ook nog te bezichtigen. Geef ons maar bergen….en wat jongere mensen……

 

Toen we het park uitliepen stuitten we op iets grappigs. Toboganbaan! Tobogans zijn een soort houten / rieten bakken waar je als toerist in kunt gaan zitten. Deze worden bestuurd door in het wit geklede carreiros met strohoedjes, over de 2 km lange tocht van Monte naar Livramento. We hebben flink gelachen om de gillende mensen die bijna uit de bocht vlogen. Ons niet gezien……

 

Vrijdag 3 juli

Vandaag genoten van het lekkere ontbijt en daarna direct vertrokken naar Ribeiro Frio. Vanuit dit punt loopt een wandeling naar een prachtig uitkijkpunt hoog boven het dal van Faja da Nogueira, met uitzicht op de hoogste bergen van Madeira.

We liepen over een heel breed pad langs een droogstaande levada. We passeerden een nauwe rotskloof en hadden daarna uitkijk op de paar huizen van het dorp met hun moestuinen. Na 20 minuten passeerden we een café met een terrasje, Flor da Selva. Oma zat binnen mutsen en warme sokken te haken die werden verkocht in het café, hahaha. Na 30 minuten bereikten we het uitkijkpunt Balcoes en dat was werkelijk prachtig. Strakblauwe lucht, felle zon en uitzicht op de Pico do Juncal (1800m) tot de Pico do Gato (1780m), de Pico das Torres (1851m) tot de hoogste berg van Madeira, de Pico Ruivo (1862m). Rechts was het dal met de plaatsen Faial, Sao Roque do Faial, Cruzinhas en de Atlantische Oceaan.

Om ons heen fladderden kleine vogeltjes die totaal niet schuw waren. Toen we onze crackers aten, kwamen ze op mijn hand zitten. Schattig.

Een Tjech heeft nog een mooie foto van ons met de bergen op de achtergrond gemaakt en daarna liepen we weer terug. Nog volop genietend van het prachtige uitzicht.

 

´s Avonds nog mooie foto´s van de maan gemaakt die prachtig geel kleurde en betoverend over de zee scheen.

 

Zaterdag 4 juli

Vandaag weer vroeg op pad om te gaan wandelen. Ik had een Levada wandeling gevonden boven Rabacal naar een forellenmeer. Het beginpunt was me echter niet geheel duidelijk, dus zette ik de auto ergens stil om even te kijken. Toen ik weer weg wilde rijden, trok de auto het niet om weg te rijden en ineens maakte ik een sliding achteruit en stond ik dwars op het smalle en steile bergweggetje. Ai, dat was even schrikken. Niels ging duwen en ik zette alles op alles om weg te kunnen komen, maar ik ging alleen maar meer achteruit richting de bergrand en de struiken. ´Mam, help me aub vanuit daarboven?´ prevelde ik en daar kwamen onze redders in nood. Een wagen met 3 sterke Portugezen, yes! Ze begonnen meteen te duwen en ik gaf gas, joepie! We konden weer verder en onze Panda reed ons met z´n 1.2 toch maar weer de berg op. Volgende keer boeken we een auto met meer vermogen, dat was toch de conclusie na dit ietwat spannende avontuur. Eenmaal boven bij de parking even een foto gemaakt van onze Panda, onze trots, hahaha.

Na een slokkie water begonnen we aan de wandeling langs de brede levada. Na 15 minuten bereikten we een levadabekken waar het wemelde van de forellen van ca 10 cm lang. We liepen tussen hoge struiken boomheide en een stukje verder passeerden we de bedding van de Ribeira do Alecrim. Even later kwamen we uit bij een trap, waarnaast het water via een goot omlaag stroomde. Een heel bijzonder gezicht. Eenmaal boven aan de trap was een uitkijkpunt waar we een mooi uitzicht hadden op de zijdalen van de Ribeira da Janela. We bevonden ons aan het begin van het dal van de Ribeira Grande. Nadat we de bedding van een beekje waren overgestoken, veranderde het landschap. Eerst liepen we door dicht struikgewas en nu langs varens, de rand van de hoogvlakte Paul da Serra. Na ongeveer een uur arriveerden we aan het begin van de levada, de brede bedding van de Ribeira Grande. Nog iets verder stortte een waterval omlaag en hebben we lekker gepicknickt op de rotsen. Het was een mooie wandeling met een sprookjesachtig eindresultaat!

 

De terugweg reden we eerst in de mist, maar gelukkig daalden we nu. Bij het smalle steile weggetje kwamen we een tegenligger tegen die ons seinde de oprit achter ons in het gaan. Ahum…..nog met het voorval op de heenweg in mijn achterhoofd heb ik wel een poging gewaagd om achteruit omhoog te manoeuvreren, maar de Panda had hier geen puf voor. Dus……mocht de tegenligger met z´n grote SUV achteruit en liep het allemaal weer goed af.

 

´s Middags was het aardig bewolkt en genoten we van een verkoelend temperatuurtje op ons balkon. Wetende dat het in Eindhoven alweer een graad of 34 zou zijn. Fijn dat wij die hittegolf zijn ontlopen….

 

Zondag 5 juli

Vandaag hebben we in de middag een activiteit met Rota dos Cetaceos gemaakt. We zijn namelijk met een Zodiac de zee op gegaan om dolfijnen en walvissen te spotten. Eerst kregen we een korte introductie en vertrokken naar de haven. De organisatie heeft uitkijkpunten op land die het team van Marine biologen aanwijzingen geeft waar de dieren zich bevinden. We raceten de zee op en lieten onze haren lekker wapperen in de wind, dat alleen al was het genieten waard. Al snel kwamen we een kleine groep tegen van grote dolfijnen. Super leuk! Ze doken en zwommen rondom de boot, maar bleven niet al te lang. Een stuk verderop was een andere groep, kleinere dolfijnen, met jonkies. Deze waren zeer nieuwsgierig en volgden ons nauwkeurig. Van alle kanten kwamen er steeds meer bij en je kon zien dat ze er echt lol in hadden. We zagen er zelfs een paar een pirouette boven water maken, helemaal geweldig. In het begin stond ik klaar met de camera, maar voelde me net zo´n Japanner en besloot om echt mindfull van het moment te gaan genieten. Dat voelde veel beter. Wat leuk om al die vrolijke dolfijnen om ons heen te zien zwemmen, plonsen, duiken, onder en boven water! Ik werd er helemaal vrolijk van.

Daarna zijn we naar de kust gevaren en langs een hoge klif, een vissersdorpje en de vele toeristische accommodaties. De walvis hebben we niet gezien, maar dat mocht de pret absoluut niet drukken, de dolfijnen waren geweldig!

 

Na de boottocht nog even over de boulevard van Funchal gewandeld en op een terrasje wat gedronken. Steden zijn niet zo aan ons besteed, dus na de leuke boottocht zijn we weer naar ons app gegaan en hebben we lekker op het balkon een boekje gelezen.

 

´s Avonds gaan uit eten bij de buren om de hoek. Ze hebben daar een traditioneel gerecht, een grote vleesspies hangend aan een haak in het midden van de tafel. Wij kozen voor een runderspies en hebben heerlijk zitten smullen.

 

Maandag 6 juli

Vandaag een luie dag. Het waait hard, dus er mag niet gezwommen worden in de zee, te gevaarlijk. Lekker in de zon gelegen, boekjes gelezen, genoten!

 

Dinsdag 7 juli

Vandaag weer vroeg op voor een laatste wandeling op Madeira. Van de Achada do Teixeira naar de Pico Ruivo, de hoogste berg van Madeira. Onze Panda deed z’n werk weer prima en bracht ons steeds hoger en hoger de berg op. Het was nog rustig op de parking, we waren een van de eersten. De wolken hingen nog erg laag en dat leverde prachtige plaatjes op. Het pad ging eerst omhoog naar een kam, waar we mooi uitzicht hadden op de Pico do Juncal (1800m), de Pico do Areiro (1818m) en de Pico das Torres (1851m). Na twee bochten kwamen we weer uit op de graat en hadden we geweldig zicht op de vele scherpe rotspunten van de Pico das Torres. Het bleef ook mooi te zien dat we zo boven de wolken uit liepen. Ook dit pad was weer mooi aangelegd en daardoor goed begaanbaar. Nadat we de hut gepasseerd hadden begon de steile klim naar de top. Na enkele puf-puf hijg-hijg meters  verder kwamen we uit de op top waar we een adembenemend uitzicht hadden. En wie troffen we daar, weer de Tjechen die we tijdens een eerdere wandeling hebben gezien, grappig.

 

Woensdag 8 juli

Vandaag de laatste dag in onze studio. We hebben er een luie dag van gemaakt en genoten van de zon, zee, een boekje en elkaar.

’s Avonds voor de laatste keer gaan eten bij de buren en genoten van weer zo’n heerlijke vleesspies. Om je vingers bij af te likken!

 

Donderdag 9 juli

Speciaal voor de vroege vogels had het hotel het ontbijt vervroegd naar 6.00 uur, dus dat was een geweldige service. Daarna de laatste rit met de Panda naar het vliegveld.

 

De vlucht vertrok mooi op tijd en duurde ook de terugweg maar zo’n 3,5 uur. Op het vliegveld werden we opgehaald door Loes (ook weer super!) en was Grover weer errug blij om ons te zien!

 

Wij hebben genoten van 2 weken: zon, zee, hotel, ontbijtbuffet, zwemmen, boekjes lezen, uit eten, het smeren van onze kuiten, het racen met onze Panda, de dolfijnen, de prachtige wandelingen en de ontspanning. Het was weer erg fijn!