Van 8 t/m 25 juni 2013

Dit jaar hebben we gekozen voor Corsica. Waarom? We dachten aan een safari door Tanzania of Namibië en aan het ontdekken van de mooie natuur op Corsica. Da’s nogal een verschil zul je denken. Best wel, maar wel 2 bestemmingen waar we allebei nog naartoe willen. Kiezen werd moeilijk, zeker omdat een safari op Corsica niet moeilijk was, dus……kop of munt. Corsica!!!

Oke, nu even eerlijk. Die voetjes van mij willen nog niet precies wat ik wil, de hielspoor (peesontsteking) is nog te veel aanwezig, dus is een dure safari nu eigenlijk een beetje zonde geld. Wellicht volgend jaar…..

De planning was om in september te gaan, maar……Niels is van baan veranderd (hiephoi) en daarom zijn de plannen verschoven naar juni. Mij hoorde je niet klagen!!! Op naar de zon…..

Vrijdag 7 juni

Onze vakantie is begonnen! Niels heeft gisteren op een gezellige manier, in een tapasbar, afscheid genomen van zijn collega’s en ik heb ook gezellig met mijn collega’s geluncht op het terras in Helmond. ’s Middags Grover weggebracht naar een vriendin, waar de kids hem met veel gejuich binnenhaalden ;-) en de handleiding, die ik als grap gemaild had, op de koelkast pronk. Thuis de tas gepakt en rond half 5 naar vrienden vertrokken voor de BBQ en natuurlijk om de kleine te knuffelen. Een lekker en gezellig begin van de avond en onze vakantie. Om 20.00 uur vertrokken we weer, want we hadden nog een feestje voor de boeg, de bruiloft van mijn neef. Een prachtig bruidspaar, mooie locatie, gedanst en gebuurt en weer op tijd naar huis.

Zaterdag 8 juni

Vanochtend nog de laatste spullen gepakt en rond 10.00 vertrokken. De route voor vandaag betreft ca. 6 uurtjes, we doen het lekker op ons gemakkie. Het rijden gaat voorspoedig, geen files, paar keer gestopt en rond half 5 op plaats van bestemming. Bartenheim in La France, waar we een goeiekoop hotel hebben geboekt wat bij aankomst lijkt op zo’n sexmotel aan de rand van de snelweg, hahaha. Afijn, boodschapjes gedaan, wat gelezen en gaan slapen. Dachten we……eerst veel vliegtuigen van vliegveld Basel over ons heen en daarna de plaatselijke jeugd die vanuit de nabij gelegen disco hier verder gingen feesten. Even dacht ik eraan om eruit te gaan en mee te feesten, we hebben per slot van rekening vakantie en zijn ook nog jong, maar met mijn anti-knars gebitje en speciale ‘voetbeugels’ (tegen de hielspoor) aan, voelde ik me toch niet zo geroepen……

Zondag 9 juni

Vroeg en brak wakker, maar…een nieuwe vakantiedag, dus op naar de volgende bestemming. Via weer een goeie rit via prachtig Zwitserland en Italië bereikten we aan het einde van de middag Livorno. We houden allebei niet van rijden in een drukke stad, daarom hebben we een hotel gekozen op de Boulevard van Livorno! Tja…. Maar, gelukkig vonden we snel de garagebox waar we onze auto konden parkeren. Spullen op de aardige kamer gedumpt en over de Boulevard geslenterd. Een pizza gesnackt op een terrasje. Niels was blij dat ie voetbal kon kijken op de kamer en ik heb me verdiept in Corsica.

Maandag 10 juni

Vanochtend ging om 5 uur de wekker, gaaaaap. Om 6.15 uur stonden we in de rij voor de boot, Corsica Ferries. En we waren niet eens de eersten? Nog wat geshopt in een klein winkelcentrumpje in de haven en om 7.00 uur mochten we de boot op. We reden alsmaar rondjes en belandden op het bovenste dek. Op de boot hadden we een bank gekaapt, zodat we ook konden liggen en slapen. Na een chocoladecroissant heb ik dat dan ook een uurtje gedaan en later nog een keer. Leg mij ergens neer en ik slaap, echt ideaal. De boot was verder oke. Binnen had je diverse vertrekken waar je ook kon eten en drinken. Wat erg lollig was, was dat bij het vertrek zo’n officieel klassiek stuk werd gespeeld alsof we met de Titanic een grote reis gingen maken, hahaha. Buiten had je ook ruimtes waar mensen in ligstoelen lagen te zonnen. Wij zijn vanuit Livorno gegaan, omdat de reis dan het kortste is, het duurde 4 uur. We hebben ons goed vermaakt met lezen (en slapen).

Echter, toen we van de boot af wilden gaan, ontstond er opeens consternatie bij de auto vlak voor ons. Ik zag de jongen van het stelletje wild zwaaien en dacht eerst dat ie blij was dat ie op Corsica was. Maar ik denk dat hij een epileptische aanval kreeg, want er werden allerlei mensen bij geroepen die hem in de auto vast hielden en zijn vriendin was op zoek naar medicijnen. Heftig hoor!

Eenmaal van de boot eerst wat boodschapjes gedaan bij de Super U en toen door naar Moltifao, een klein uurtje rijden. We reden eerst over de snelweg en toen gingen we de bergen in. Erg mooi, wat ik van alle verhalen ook al had verwacht en ook omdat de Fransen het Ile de la beauté noemen. Het binnenland werd steeds mooier en we arriveerden op onze camping E Cannice (www.campingecanicce.com). Een camping in the middle of nowhere met een sereniteit van heb ik jou daar. De beheerder was wat versufd, maar met half Frans en handen en voeten kwamen we er uit. Ons huisje was T4. Asociaal groot, want we hebben 3 slaapkamers, maar deze was de enige die nog beschikbaar was. Ons hoor je verder niet klagen, want het zag er prima uit. Een leuke cottage met ruwe stenen muren en houten luiken, erg schattig. Een tuin met uitzicht op de prachtige bergen en ruige toppen. En…..een stilte, echt, dat kennen we in Nederland niet. We horen de vogels kwetteren, de specht pikken op een boom, het geruis van de rivier en het klapperen van de vleugels van de vele vlinders. Oh nee, dat dan weer niet, maar het is wel erg fijn. Hier komen we wel tot rust…..

We hebben ’s middags een bezoek gebracht aan het hoger gelegen dorpje, maar dat stelde weinig voor. Doorgereden naar Ponte Leccia waar ze enkele restaurants hebben, een supermarkt en een Information. Op de terugweg langs een imker gekomen en een geitenboer, dus daar ga ik nog wat lekkers inslaan, jammie. ‘Thuis’ een potje eigen gekweekte (drop)muntthee gezet en genoten van de omgeving, de rust en elkaar. Een goed begin van de vakantie!

Dinsdag 11 juni

Vanochtend rond 8 uur wakker en lekker geslapen. Na een heerlijke douche buiten in de al warme zon ontbeten. Aansluitend zijn we naar Corte gereden, de hoofdstad van het binnenland zeg maar. Een prachtige weg door de bergen en met het eerste uitzicht op de toppen met sneeuw, prachtig! De Corsicanen zijn wel echte snelheidsduivels, ook in de bochten, en veel inhalen, dus dat is wel even wennen. Afijn, we kwamen veilig in Corte aan en in het centrum waren ze al slingers in de vorm van (rode, groene, gele en bolletjes) t-shirts aan het ophangen voor de Tour de France die daar doorheen komt. Een fleurig gezicht in het toch al gezellige centrum van Corte. Naar de Citadel gelopen en daar rondgeslenterd door de smalle steegjes en de oude huisjes. Een erg leuk gezicht, zeker tegenover de nieuwbouw van de ‘benedenstad’. Op het plein Paoli iets gedronken op een terrasje en door de hoofdstraat gewandeld. Er heerst hier een gezellige sfeer en vooral het aanzicht van terrasjes, trappetjes, steegjes, mooie bomen en bloemen, de zon zorgde ervoor dat we nog meer in vakantiestemming kwamen. Na een lekkere lunch zijn we weer terug gereden naar Moltifao en hebben bij het Schildpaddendorp de auto geparkeerd. Info opgevraagd en besloten om op een ochtend terug te gaan, want dan zijn de ‘padjes’ beweeglijker. Een wandeling gemaakt door het bos van Moltifao langs de rivier af en dat was erg mooi. Ik had een deal gesloten met mijn voetjes: effe een uurtje doorstappen en daarna een massage met zelfgemaakte Heermoeszalf. Dat werkte, want heb het goed vol kunnen houden. De wandeling voerde ons door prachtig gebied. Veel steeneiken, de Quercus ilex, de enige echte boom in het struikgewas, ook wel Haageik genoemd. Het lijkt op een struik met een knoestige stam, erg gaaf om te zien, lekker robuust.

Bij terugkomst op de camping even met onze voetjes in de rivier Asco gezeten, lekker fris. Daarna in de zon liggen lezen op heerlijke ligbedden. ’s Avonds pasta gemaakt, waarbij we bezoek kregen van 2 koeien en een kalf aan de andere kant van het hek naast onze tuin. Gezellig! Niels is nog gaan hardlopen en ik heb ‘gewerkt’ aan mijn dagboekje.

Later op de avond binnen gaan zitten met een wijntje en een boekje, want het koelt aardig af.

Woensdag 12 juni

Vanochtend vroeg opgestaan voor een nieuwe dag in het mooie paradijsje Corsica! Weer buiten ontbeten wat echt een genot is. Lekker ontbijt, zonnetje, uitzicht op de bergen, het getjirp van vogeltjes op de achtergrond. Da’s weer eens wat anders dan het gehijg van een overenthousiaste teckel die zijn eten wil en je vervolgens bestormt en aflebbert. Nee, hoor, we missen Grover niet…..

Na het ontbijt gingen we op pad. Vandaag stond de Vallei van Asco op het programma, sinds jaar en dag bekend als de mooiste bervallei van Corsica. Via youtube hadden we al een mooi filmpje gezien van de route die een motorrijder had gemaakt, erg cool. Een slingerende krappe weg, dus ik reed, want Niels heeft een lichte afwijking naar links en daar word ik zenuwachtig van, hahaha. In het begin zijn we even gestopt op een parking vanwaar je naar de rivier kon lopen en uit kwam op een klein strandje en meertje. Dit idyllische plekje had Niels gisteren bij het hardlopen ontdekt.

Al snel kwamen we in een hoger, woester gebied met erg mooi gekleurde rivierkloven waarboven rotskammen van meer dan 900 m uitstaken. Onderweg hebben we ook talrijken bijenkorven gezien. De kloof staat bekend om de kwaliteit van de honing. Vlakbij onze camping kun je honing kopen van de maquis, de fauna waar Corsica ook bekend om is. Nadat we het dorpje Asco hebben gepasseerd volgden we onze weg door de Vallei van Haut-Asco. Op sommige plaatsen kun je de rivier bereiken en zwemmen, maar hij was nog wel erg frisjes. Wij hadden het geluk dat we vroeg in het seizoen naar Corsica zijn gegaan, want het was redelijk rustig op de weg. Een paar tegenliggers maar. We reden daarom op z’n toeristisch, 30 km per uur, en hadden tijd genoeg om rond te kijken naar al het moois en foto’s te maken. In de zomer is het echt file rijden. Aangekomen in Haut-Asco hebben we onze auto geparkeerd, want daar hield de weg letterlijk op en kun je een mooie wandeltocht maken. Wij besloten, nog enthousiast door gisteren, de wandelschoenen aan te trekken en gingen op pad. We volgden de GR 20 (staat voor Grande Randonnée en gaat door heel Frankrijk en dus ook Corsica) en klommen langzaam omhoog de berg op. Ik kon wel merken dat het 3x sporten in de week z’n vruchten heeft afgeworpen: ik sta niet meer bij iedere bocht uit te hijgen, yes! Afijn, de route was erg mooi en weer ging het wandelen goed, dus vervolgden we met veel plezier onze tocht. We keken uit op besneeuwde toppen en liepen langs grote, stevige bomen. Lekker in de zon, een strakblauwe lucht. Wat wil een mens nog meer? Zo wandelden we een tijdje langs de berghelling, totdat we op een uitkijkpunt uitkwamen. Het was er erg mooi! En weer zo intens stil, echt ongelooflijk. Nadat we een paar foto’s hadden gemaakt, onze ogen uitgekeken hadden en een steentje hadden bijgelegd bij een steenmannetje besloten we weer terug te gaan. In het begin was het af en toe schuiven met een lichte break-dance move over de losse steentjes (stokken liggen thuis op zolder..), maar de rest verliep goed. Onderaan de berg heb ik even met mijn voetjes in het koude bergwater gezeten, heerlijk! Aansluitend hebben we lekker op het terras gezeten in de zon met een lekkere panini fromage-jambon. Jammie! De weg terug ging ook goed. Gelukkig geen touringcar bus tegengekomen.

Nog even een ijsje gegeten in Ponte Leccia en boodschapjes gedaan. Op de terugweg honing gekocht bij de imker. We kregen een lepeltje waar we 3 soorten honing mee mochten proeven. Twee ervan hebben we gekocht, de Printemps Maquis en Kastanje, lekkerrrr.

Donderdag 13 juni

Vandaag ging de wekker om half 7……. Even was ik de kluts kwijt en dacht ik te moeten werken, maar nee, ik ging Niels naar de trein brengen. Nee, we hadden geen ruzie, maar Niels ging vandaag een lange wandeling maken. Met de trein ging hij naar Corte, op zich al een mooie route om met de trein te doen. Vandaag hadden we dus een dagje afzonderlijk van elkaar! Waar bestond mijn dag uit? Nou, eerst ben ik terug mijn bed in gedoken en heb ik heerlijk uitgeslapen tot 9.30 uur. Vervolgens ontbeten in de zon. Daarna de hele dag op de heerlijk luie stoel gelegen en verder gegaan in de boeken van Vladimir Megre over de heremiet in de Taigra genaamd Anastasia. Echt een aanrader, tenminste voor wie van esoterische boeken houdt. Ikke wel, en heb dus heerlijk gerelaxed vandaag.

Niels heb ik om 18.00 uur weer opgehaald van het station. Hij had een mooie wandeling gemaakt in de omgeving van Corte, door een gorge. Veel mooie foto’s gemaakt.

Ook nog even contact gehad met de familie want ons neefje kreeg vandaag de uitslag van zijn examen en…..hij is geslaagd! Wij vroegen ons af wie er blijer waren, ons neefje of de ouders, hahaha.

Vrijdag 14 juni

Vandaag zijn we via L’Ile-Rousse naar Calvi gegaan, een uurtje rijden vanaf Moltifao. Een mooie weg langs de kust waar zich dorpjes bevinden omringd door de maquis en olijfbomen. L’Ile-Rousse is een havenstadje en badplaats, we zijn er enkel doorheen gereden.

Voordat we het centrum van Calvi inreden, vonden we een parking waar we gratis konden parkeren. Vanuit hier liepen we zo het strand op van waaruit we een mooi uitzicht hadden op de baai en de bergen aan de rechterkant en de haven en de citadel aan de linkerkant. Een mooi plaatje! Calvi is een echte trekpleister voor toeristen en ook al waren we er vroeg, het was al aardig druk. We liepen over de haven richting de citadel en hebben eerst een drankje gedaan op een terrasje. De citadel ligt op een rotspunt boven de stad en de baai van Calvi. De bouw van de citadel ving aan rond de 12^e eeuw en is het symbool van zes eeuwen overheersing door Genua. Goed, genoeg geschiedenis. Voor wie niet weet wat een citadel eigenlijk is = een stervormige versterking die een vestingstad domineert en zelfstandig verdedigbaar is (Bron: Wikipedia). We hebben geslenterd langs de muren en uitgekeken over de zee. Daarna verder geslenterd door de smalle steegjes en langs de oude woningen. Erg mooi om te zien! Na de bovenstad, verder gewandeld door de benedenstad waar vooral veel toeristenwinkels waren. Maar ook gezellige, kleine winkeltjes met allerlei produkten van Corsica waar de grote hammen aan het plafond hingen. Voor veel toeristen een foto waard. Op het strand hebben we nog een broodje gegeten en vervolgens nog even onze voetjes gekoeld in het water, lekker!

Rond 14.00 uur waren we weer ‘thuis’ en hebben we verder gerelaxed.

Zaterdag 15 juni

Het centrum van Corsica is een van de belangrijkste toeristische gebieden en omvat 6 regio’s waaronder Vallei van de Asco en Niolo, waar we vandaag naartoe zijn geweest. Niolo is ook bekend als het rijk van de voettochten. De weg er naartoe was al adembenemend mooi. We reden door Calacuccia en slingerden door woeste bergengten met veel graniet.

We parkeerden onze auto en begonnen aan de wandeling richting de waterval van Radule, in het woud van Valdo-Niello. Deze begint in de haarspelbocht die het ‘Fer a cheval’ (hoefijzer) genoemd wordt, 4 km onder de Col de Vergio. We daalden eerst af via de rand van de berg en kwamen toen bij het open stuk en de eerste hut. Tegen de steile rotswanden waren mensen aan het klimmen. We hoorden hoefgetrappel en zagen ineens een man te paard achter ons, met een bepakte muilezel en 2 honden. Ter bevoorrading van de diverse hutten, de GR 20 komt hier ook langs. Niels maakte even een foto van mij terwijl ik tussen de bloempjes op een rots zat, totdat ik schrok van een hagedis die over mij heen rende, iekkkks. Het zijn leuke beestjes, maar ze moeten niet te dichtbij komen. We wandelden verder door de prachtige omgeving. Een pad met veel rotsen, zodat het af en toe klimmen was of springen van het ene blok naar het andere. We liepen lekker in de warmte van de zon en staken het watertje over. Een stukje verder kwamen we bij de waterval uit, wauw, een mooi gezicht. De hele omgeving was mooi en we keken dan ook onze ogen uit toen we onze weg vervolgden. We daalden af de vallei in en liepen langs het water en het mooie groen. We kwamen nog enkele bepakte wandelaars tegen die de GR 20 liepen. Het laatste stuk was het weer klimmen geblazen, maar mijn conditie is echt met sprongen vooruit gegaan, erg fijn. Na ca 2 uurtjes waren we weer op de parking en was ik moe maar voldaan!

Op de terugweg zijn we na Calcuccia afgedaald naar het meer waar we op een terrasje een heerlijke salade hebben gegeten. Daarna zijn we naar het meer gelopen en hebben we nog even gechat met 2 varkens die we tegenkwamen. Er was een mooi klein strandje en een heleboel verse munt te plukken, dus daar heb ik me even uitgeleefd, heerlijk en dank aan moeder natuur!

Zondag 16 juni

Vanochtend op tijd opgestaan, want we gingen wandelen in de Valei van Restonica, in de buurt van Corte. In het hart van Corsica ontspringt de Restonica op 1711 m hoogte bij het Melomeer in het Rotondomassief. Daarna tuimelt de wilde bergrivier 15 km lang door de bossen naar Corte, zigzaggend tussen dikke, zonverwarmde rotsen en veel natuurlijke bekkens waar je kan zwemmen.

De weg er naartoe is werkelijk waar prachtig en we ontdekten het ene na het andere prachtige uitzicht. Maar het was ook goed opletten, want de weg was erg smal. Gelukkig waren er in het voorseizoen nog niet zoveel toeristen. In de zomer is het druk en zijn er zelfs opstoppingen.

Na veel mooie plaatjes kwamen we aan bij de parking. Kostte 5 euro, maar het was dan ook prima geregeld, ik kreeg zelfs te horen hoe ik moest sturen om de auto zo perfect mogelijk neer te zetten. Afijn, na het nodige smeerwerk (zonnebrand) gingen we op pad naar het Melomeer (Melu). Het pad liep parallel aan de rivier, omgeven door hoge rotsen met stevige bomen en her en der kleine watervalletjes. Prachtig uitzichten, waar je ook keek. Zo liepen we een half uurtje verder, totdat het klauterwerk begon. Leuk! En wederom hielden mijn voetjes zich goed, ik denk dat ze zich thuis voelden komen! Ik voelde me in ieder geval helemaal happy daar tussen alle natuurpracht! Even droomde ik weg en overwoog ik om hier te blijven op Corsica, ik zag mezelf hier al wonen en werken als herborist, hahaha. Af en toe hielden we even pauze om de dorst te lessen. Het werd al iets drukker en we zagen ook een stel met beide een kindje op de rug in een speciale draag/rugzak, leuk gezicht! En we zagen een stel met 2 hondjes: een jack russel in een draagzak en een mini teckel gewoon mee aan de wandel, erg schattig. Op een gegeven moment ging het pad steeds steiler omhoog en bij de rotsbarriere onder aan het meer waren wegens de steilte kabels aangebracht om het klimmen wat makkelijker te maken. En natuurlijk om de veiligheid te garanderen! Vervolgens mochten we 2 ladders opklimmem en Niels werd er helemaal enthousiast van. Bij mij begon mijn hoogtevrees op te spelen, maar zoals een mede wandelaar zei: ‘Gewoon vooruit blijven kijken’. Nou, daar was ik zelf nooit opgekomen, maar he thanks voor the tip! Voor degene die het gevoel niet kennen: bij hoogtevrees kijk je juist vaak achterom, want dat gapende gat trekt aan je en je wilt het liefst dan zsm naar beneden.

Afijn, eenmaal voorbij de ladders rende ik een stukje omhoog om vervolgens uit te hijgen op een veilig stuk vast grond. Yes, I did it!

De rest was een peuleschil en al snel kwamen we bij het Melomeer. Prachtig mooi omgeven door rotsen waar her en der nog sneeuw op lag. Wauw, de wandeling er naartoe was al mooi, maar dit was nog mooier. Samen zijn we op de foto gezet door een Frans stel, een erg leuke foto (zie foto’s).

Na even genoten te hebben, gingen we weer terug. Op ons gemakje en genietend van de omgeving. Bij de kabels was een opstopping, vanwege een vrouw die wat angstig was. Ineens kwamen er 3 van die snelheidsduivels aangerend die gewoon voorbij spurtte, stelletje lompe koeien. Vanuit boosheid knalde ik ineens in het Frans naar ze toe: ‘Doucement, il y a beaucoup de gens ici!!! ‘Excusez madame’ kreeg ik terug. Goh, mijn goede daad voor vandaag weer verricht.

We klauterden naar beneden over de rotsen en vervolgden het pad terug naar de hut, waar onze beloning op ons aan het wachten was. Een panini overheerlijk jambon en fromage uit de regio, jammie! Deze hebben we lekker opgegeten op het terrasje. Genieten van de sfeer die er hing, allemaal wandelaars die terugkwamen of al het moois nog voor de boeg hadden.

De weg terug sloten we ons aan bij een sliertje auto’s, zodat we wat steviger overkwamen bij een tegenligger, hahaha. Het ging goed en we bereikten dan ook weer veilig de autoweg richting huis.

’s Middags weer ons vaste relax momentje, Boekje lezen in de luie stoel.

Maandag 17 juni

Vandaag is de dag dat we 2 jaar getrouwd zijn, hieperdepiep hoera! Niels bracht mij croissantjes op bed met verse jus d’orange en had een roos in zijn mond: wat een romanticus toch he! ‘Kom je uit bed, we moeten inpakken en opruimen!’ Oh….ehh, ja……ik schrok wakker uit mijn droom……

Tassen ingepakt, ontbeten en onze borg gaan ophalen. Maar, we hadden het huisje moeten poetsen, wisten wij veel, dus nog aan de slag met stofzuiger en dweil. Nog even gebabbeld met de ‘gardien’ en het blijkt dat hij en zijn vrouw hier het hele jaar op de camping zijn, wat een leven. Goed, daarna zijn we op bezoek geweest bij Herman. Wie? De enige echte Herman, oftewel, een of andere schildpad die we in 80-voud hebben bewonderd in een educatief centrum. Was best leuk om ze in actie te zien. Lompe beesten zeg, lopen gewoon over elkaar heen en duwen elkaar opzij.

We gingen verder richting onze 2^e bestemming, maar eerst zijn we onderweg nog gestopt in Vizzavona. Een klein dorpje, maar gelegen in een fabelachtig woud van lariciodennen. Daar hebben we weer een prachtige wandeling gemaakt naar de Cascade Anglais (Engelse waterval). Eerst door het bos afgedaald naar de rivierkloof van de Agnone, de aanwijzingen van de GR 20 gevolgd en later wat meer klauterwerk totdat we bij de waterval uitkwamen in een practig, ongerept stukje natuur. Echt een romantisch plekje, erg leuk op deze dag! We hebben even met onze voetjes in het water gezeten en genoten van de omgeving. Vervolgens wat gedronken en een panini gegeten op een klein terrasje in het bos. De terugweg waren we wat verdwaald (ik noem geen namen….), maar uiteindelijk kwamen we weer bij de auto uit.Via de D69 en Ghisoni reden we naar Ghisonaccia, onze 2^e bestemming.

Oja, we kwamen er hier trouwens achter dat de Tour de Doping, oftewel de France in het laatste weekend van juni wordt gereden in 3 etappes. Overal hangen daarom gekleurde truitjes op de routes. Een vrolijk gezicht! En fijn dat we dan alweer weg zijn hier, want ik heb nog steeds een trauma van het feit dat ik met pa en ma 2 uur vooraf al moest wachten op de voorbij sprintende renners, leuk…..not!

Afijn, ik reed en de weg werd ging steeds meer omhoog, we moesten de Col de Sorba over. Nou, dat was geen lolletje, het was namelijk erg hoog en kaal, dus we keken zo de diepte in. Toen begon de auto ook nog eens een raar geluid te maken als we naar links stuurden. Ach ja, gewoon doorrijden. Na de afdaling kwam snel genoeg de zee in zicht, yes. Onderweg nog ergens gestopt en salie en lavendel geplukt. Zo leuk, om dat allemaal in de ‘wilde natuur’ tegen te komen. Klinkt misschien wat debiel, maar vergelijk het met naar de dierentuin gaan, maar dan toch een kick krijgen als je een olifant op safari in het echt ziet…..

We kwamen om 17.00 uur aan op de camping en dat was effe wat anders dan Moltifao. Dit was een 5-sterrencamping (had ik niet echt bij stil gestaan) waar we een leuk Mobil Loggia hadden gehuurd op een mooie plek. Omringd door prachtige bomen, veel vogeltjesgezang en de zon! Op deze camping waren er allerlei sportactiviteiten, zwembaden, restaurants, een winkel, direct aan het strand en……iedere avond een show op een groot podium. Hahaha, wat een overgang zeg! We hebben meteen een duik genomen in de zee, heerlijk!

Dus, wij ’s avonds naar de Welkom show voor nieuwe gasten. We bestelden 2 halve liters wit bier en lieten het over ons heen komen: sketches, een clown, dansers, playback etc. En op het einde werd door iedereen het ‘Arinella Bianca’ lied gezongen en gedanst. Toen had ik helemaal het idee dat ik in de film Dirty Dancing zat. We hadden veel lol met z’n tweetjes en het was een gezellige avond!

Dinsdag 18 juni

Vandaag hadden we een rustdag. Voor de auto en voor ons. We hebben dan ook niets gedaan. Lekker lezen op de veranda van ons gezellige huisje. Luchen met stokbrood en croissants. Gebuurt met een NL-s stel die een teckel hadden, Youp, leuk! Pas later op de middag zijn we naar het strand gegaan, want het is overdag veels te heet. Onder ons afdakje op de veranda is het ook heerlijk!

Echt een luxe het strand zo dichtbij. Oja, ze hebben ook nog sporttoestellen op het strand staan, maar ik heb nu vakantie….Lekker de zee in geplonst, heerlijk! Daarna op ons badlaken op het strand gelegen, genietend van het geluid van het ruisen van de zee en de wind. Jaaa, vakantie! Niels houdt niet zo van strand, dus die ging iets eerder terug, terwijl ik nog een duik nam.

’s Avonds weer naar de show geweest, ‘Show Mystique’ oftewel de Phantom of the opera. Het dansspektakel was echt mooi om te zien, maar vandaag gingen ze ook zingen en dat kwam, zachtst gezegd, niet zo goed over. Dus, maar effe een wijntje extra gedronken. Die drinken we hier toch al genoeg, dus een meer of minder maakt dan ook niet meer uit. Proost! Hik hik

Woensdag 19 juni

Vandaag wilden we weer iets actiefs doen, dus zijn we eerst naar een oestermeer gereden, waar we een wandeling dachten te kunnen maken. Maar helaas zagen we geen wandelpad, enkel een restaurant en zin in oesters hadden we niet, dus…rechtsomkeert. We besloten om de berg op te gaan naar een dorpje van waaruit je een magnifique uitzicht had over de vallei en de zee. Meteen een goede test of de auto zich nu stil hield. Een hoop zigzag bochten naar boven en in het dorp een rondje gewandeld. Het uitzicht was inderdaad mooi, een info bord gaf ons ook aan wat we zagen. Het kan een wolk geweest zijn, maar wij hielden het erop dat we het eiland Monte Cristo hadden gezien. Onderweg nog wat verschillende soorten munt geplukt en thuis lekker in een kan water gedaan. Niets beter dan puur natuur!

’s Middags weer lekker geluierd en gelezen op onze veranda. Het waaide hard vandaag en toen we naar het strand gingen waren de golven aardig hoog. Dus, wij hebben lekker in de golven gedoken wat een hoop plezier gaf, we waren net kleine kinders, hahaha.

’s Avonds zijn we gaan uit eten bij de camping. Vooraf een salade en div soorten jambon, als hoofgerecht hadden we allebei beef met frietjes en als nagerecht ijs, jammie jammie, was erg lekker.

Ondertussen was op het podium om 21.00 uur al de dagelijkse Mini show begonnen. De kleinste kinderen dansten er op los en zongen een liedje als ze durfden. Een erg leuk schouwspel. Daarna begon de show voor de volwassenen, dit keer Cabaret. Hmm, dat was niet zo boeiend, dus zijn we maar gegaan en lagen we op tijd in bed.

Donderdag 20 juni

Vanochtend om half 8 vertrokken richting Bonifacio via Porto Vecchio. Op tijd, zodat het daar nog lekker rustig is en je alles in alle rust kunt bekijken. Het was een fijne weg om te rijden en we kwamen rond 9.00 uur aan. Via de haven zijn we eerst naar de Citadel gewandeld. In de haven lagen 2 enorme jachten, de ene genaamd ‘Diamonds are forever’. Ik vraag me dan af wat vor beroep je dan moet uitoefenen, wil je zoiets kunnen betalen? Directeur / Bestuur van VGZ ofzo?

Afijn, we hebben vervolgens meteen onze kuiten flink gesmeerd, want het was een steile weg naar de Citadel. Eenmaal boven hadden we een mooi uitzicht over de zee en de rotsen. Eenmaal in de citadel hebben we geslenterd door allerlei straatjes en genoten van de gezelligheid. Echt ontzettend leuk om te zien hoe de mensen daar wonen in de oude huizen! In het midden van de citadel bevonden zich de terrasjes, bakkertjes en toeristenwinkels en ook daar heerste een gezellige bedrijvigheid. Na de citadel hebben we in de benedenstad ok nog wat rondgeslenterd. Over de haven en alle mooie zeiljachten en motorboten bewonderd. Bij een centraal loket kochten we vervolgens een kaartje voor een boottochtje langs de kliffen, de citadel en in een grot. Dit hadden ze wel slim gedaan, je kocht een kaartje en kon daarna kiezen op welke boot je instapte, onafhankelijk welke organisatie. De boottocht was heerlijk, uitwaaien op zee. Het was ook erg leuk om de citadel en de kliffen van een andere kant te zien. We gingen ook een grot in wat ook erg cool was. Daarnaast voeren we langs enkele baaitjes waar mooi licht blauw water de boventoon voerde. Het was een leuk tochtje!

Vervolgens zijn we weer richting camping gegaan. Onderweg kwamen we enkele prachtige stranden tegen met felblauw water. Bij een ervan zijn we gestopt en hebben we nog even genoten van de kleuren.

Eenmaal weer op de camping nog gelezen, gekookt en weer gezwommen in de hoge golven in de zee. Dat was weer echt genieten, steeds erin jumpen, joepie! Niet naar een show geweest. Een rustige avond gehad, hahaha.

Vrijdag 21 juni

Vanochtend de wekker gezet, want ik heb een yoga-les bijgewoond. Niels was gaan hardlopen. Nou, het was een aparte les. Het begon ermee dat we onze neus leeg gingen maken. Ja, echt letterlijk ja. Dus eerst diep inademen door je neus op te trekken en daarna 30 keer heel hard en snel uitademen door je neus. Goed, de details zal ik je besparen, maar er lagen wel tissues op het matje…..

Gelukkig werd de les daarna meer normaal en was het interessant en leuk, voor 1 keer althans.

Na het ontbijt zijn we boodschappen gaan doen en heb ik dezelfde, heerlijk liggende tuinstoel die ze in Moltifao hadden gekocht bij Leclerc, ik was helemaal happy. Ook omdat ie knaloranje is!

Thuis een broodje knakworst gegeten, een wasje gedaan en weer lekker gerelaxed op onze veranda. Boekje erbij en Niels en Daan zijn snel tevreden. Niels had 9 boeken en ik 7 mee, dus tja…

Het was vandaag een meer bewolkte dag, dus aan het einde van de middag zijn we niet gaan zwemmen, maar hebben we een strandwandeling gemaakt. We kwamen langs de andere camping en langs strandhuisjes die wel een likje verf konden gebruiken.

’s Avonds weer zelf gekookt (dat doen we hier veel) en alvast op tijd aan de wijn begonnen, om in de stemming te komen voor de show van vanavond, hahaha. Vanavond was de Big show en het was inderdaad een grote show en errug leuk. Scenes uit allerlei musicals zoals Chicago, Fosse en Grease met de grootste dansspektakels. Zelfs de live optredens waren vanavond goed of het lag aan de wijn die we op hadden. Het eindigde weer met het Arinella Bianca lied en aansluitend een disco waar de kids zich nog even mochten uitleven, erg lollig.

Zaterdag 22 juni

Vandaag zijn we naar de Col du Verde gereden. Eerst terug naar Ghisoni over de prachtige weg slingerend tussen rotswanden. Bij de Col du Verdu de auto geparkeerd en begonnen aan een wandeling naar Pozzi, via de GR 20. We vetrokken bij een hut waar veel trekkers overnachten. Velen kwamen we onderweg tegen. Het was een mooie wandeling door voornamelijk bos en over rotspaden. Nog wat hink-stap-sprong werk gedaan door een klein riviertje, klimwerk verricht over grotere rotspartijen en even uitgerust bij een mooie alpine weide. Daar besloten om weer terug te gaan, want Pozzi was toch wat te ver weg. Bij de hut nog een panini jambon gegeten en weer terug zigzaggend naar de camping. Ik ben zo blij dat ik zo veel heb kunnen wandelen met mijn peesontsteking. Hiet iedere avond heermoeszalf smeren doet wonderen!

’s Middags gelezen en lekker op het strand gelegen. ’s Avonds was er weer een big show op de camping, dus wij zaten op tijd op het terras met ons karafje wijn. We waren er helemaal klaar voor, totdat, bleek dat dezelfde show als gisteren werd opgevoerd…..Nou, toch maar blijven kijken en weer lol gehad.

Zondag 23 juni

Vandaag weer een rustdag gehad en geluierd bij de stacaravan. Onze laatste boeken uitgelezen. Tas ingepakt en ’s avonds pizza gehaald, jammie.

Maandag 24 juni

Vanochtend na een heerlijk ontbijtje rond de klok van 10 vertrokken naar het Noorden. Mooie weg langs de kust richting Bastia. Van daaruit zijn we verder gereden naar Cap Corse. Dit noemen ze ook wel: het vingertje van Corsica, een lange uitgestoken wijsvinger die het Noorden aanwijst. Cap Corse is ook een wijnstreek. De weg was erg mooi! Steile kliffen, pittoreske dorpjes die uitkijken over de azuurblauwe zee. Onderweg een paar keer gestopt om foto’s te maken. Uiteindelijk doorgereden naar Macinaggio, het laatste plaatsje aan de oostkust, van waaruit je het achterland in trekt, richting het Westen. De plaats is ook bekend om zijn jachthaven. Er liggen ca. 200 zeilboten. Op een gezellig terrasje hebben we weer een heerlijke panini gegeten. Daarna zijn we gaan wandelen, het Douanierspad (Sentier des Douaniers). Dit pad volgt de kust tot aan Centuri, waar je na ca 8 uur wandelen arriveert. Wij hebben een stuk ervan gewandeld over de kliffen, door het maquis en uitkijkend op de zee, werkelijk een geweldige wandeling! Op een gegeven moment liepen we over het strand en zagen we een kudde koeien, hahaha, dat hadden we nog nooit gezien. Ze gingen nog net niet de zee in….Voorzichtig er doorheen gelopen en onze wandeling vervolgd. Nog wat gedronken in een hutje onderweg. Na 2 uurtjes wandelen waren we weer terug in het dorpje. Teruggereden naar Bastia waar we wat geslenterd hebben door de stad. Wat boodschapjes gedaan. Pizza gegeten op een gezellig pleintje. Daarna in de terminal bij de boot gelezen en rond 23.00 uur in de rij gaan staan bij de boot. Hij was laat en we vertrokken dan ook pas rond half 1 ’s nachts. Wij hadden een hut en dat was een nieuwe ervaring. Lekker gedoucht en goed geslapen. Om half 7 waren we in Livorno, waar onze terugreis begon. En, wat voor velen herkenbaar zal zijn: als je naar huis gaat, wil je ook snel thuis zijn. Dus, wij hebben het in 1 ruk gereden en waren ’s avonds om 22.00 uur thuis.

Corsica is een prachtig eiland. Wij hebben intens genoten van de diversiteit van de natuur: valleien, kliffen, bergen, hoge rotspunten, grote en knoestige bomen, watervallen, de maquis die overal aanwezig is, de zee, de stilte, noem maar op. Het was weer super en een echte aanrader!!!