Laurierboswandeling De Cubo de La Galga

Pad: voornamelijk brede paden, gedeeltelijk een steil, glad pad, passages op hoogte zijn beveiligd door middel van een balustrade.

Stijden/dalen: 400 meter

Duur: 3 uur

Zwaarte: Middelzwaar

Een mooie wandeling om mee te starten in het noordoostelijke gedeelte van La Palma. Het meeste vochtige en dicht begroeide deel. Dit laurierbos is een van de laatste subtropische laurierbossen overgebleven in de wereld. We liepen langs reusachtige varens, hoorden het gekwetter en gezang van vogels, liepen onder en langs laaghangende lianen, kwamen door een holle weg en hadden een prachtige weids uitzicht op de noordoostkust van La Palma.

Wandeling Pico Birigoyo

We startten bij de recreatieplaats Refugio de El Pilar waar men kan BBQ-en, spelen in de speeltuin, wandelen, kamperen etc. Hier is ook het bezoekerscentrum van het natuurpark Cumbre Vieja. We lopen over een goed begaanbaar pad door een dennenbos omhoog.

Na een paar bochten zien we voor het eerst de Caldera de Taburiente, een 1,5 km diepe en 9 km brede krater in het hart van het eiland. De krater is ongeveer 35 miljoen jaar geleden ontstaan, na een vulkaanuitbarsting.

Het keteldal (Caldera) wordt omsloten door bergruggen die tot 2000 meter hoog en dichtbegroeid met pijnbomen en andere naaldbomen zijn. De Caldera de Tauriente maakt deel uit van een groot gebied dat door de regering tot een nationaal park is uitgeroepen. 

De helling van de Pico Birigoyo mochten we helaas niet bewandelen vanwege gevaar. Maar dat mocht de pret niet drukken. Wandelpaden genoeg, dus we kozen gewoon een andere route. Door lavavelden, afdalend in een kloof met dennenbossen. Weer door lavavelden, waar de groene boompjes zo mooi bij afsteken. En vanwaar we uitzicht hadden op de top van Pico Birigoyo. Via de weg zijn we teruggelopen naar de picknickplek waar we onze lunch hebben opgegeten. Het was een bijzondere tocht door het zwarte landschap!

Bezoek aan Los Llanos en Puerte Naos

De hoofdstad Sana Cruz ligt aan de oostkust, de twee na grote stad Los Llanos ligt aan de oostkust. We hebben wat door de gezellige straatjes geslenterd, enkele winkeltjes bezocht (Daan) en een heerlijk verkoelend drankje op een terrasje gedronken. In de markthal enkele kruiden gekocht bij een allerschattigst meneertje met een nog schattiger stalletje.

Via de bananenplantages reden we richting Puerto Naos, de badplaats van La Palma. Het blijft bijzonder om het strand zo zwart te zien, maar het went tegelijkertijd ook wel weer snel. 

Wandeling Barlovento

Pad: smalle weggetjes door boerenland en oude muildierpaden.

Stijgen/dalen: 250 m

Duur: 4 uur

Zwaarte: middelzwaar

Een gevarieerde wandeling. We startten over roodbruine wegen met felgroene, weelderige begroeiing. De kleuren steken mooi tegen elkaar af. 

Onderweg komen we leuke vetplanten / cactussen tegen in de vorm van rozen, in allerlei kleuren. Heel mooi om te zien.

We lopen via muildierpaden door enkele barranca's heen, waar we dalen en stijgen. Het is er dichtbebost wat ons ook de nodige schaduw biedt. 

Soms zijn de paden glad en glibberig en is het fijn dat ik mijn wandelstokken bij me heb.

We passeren het bekende bos met drakenbomen. Het lijken net enorme broccoli's en ik vind ze erg mooi. 

'De drakenboom is in het verleden bijna volledig uitgeroeid vanwege het zogenaamde 'drakenbloed'. Eeuwenlang was het de gewoonte om een inkeping in de stam te maken, waar het sap uit druppelde. Deze harsachtige vloeistof was een kostbare rode verfstof, die naar talloze landen geexporteerd werd. De bomen raakten door dit gebruik echter verzwakt en stierven vroeg of laat. Bij La Tosca staat het grootste bos (ca 20 stuks) van de hele archipel. Alle bomen die zijn overgebleven vallen onder natuurbescherming. (Bron: La Palma, ANWB wandelgids)

Wandeling De Volcan de San Antonio en de Volcan Teneguia

Pad: door de velden, obverharde wegen en met vulkanische as bedekte paden.

Stijden/dalen: 300 m

Duur: 3 uur

Zwaarte: middelzwaar

Eerst bezoeken we de vulkaan San Antonio, gelegen naast het museum. Deze vulkaan ligt op de zuidpunt van La Palma in de gemeente Fuencaliente. De kegel is 657 m hoog en 1200 m breed. De top wordt gevormd door een krater van 400 m breed en 105 m diep. De laatste uitbarsting was in 1677, die 65 dagen aanhield. Als gevolg hiervan is de grond in de omgeving zeer vruchtbaar en een goede voedingsbodem voor wijnranken. 

Vanaf deze vulkaan hadden we een prachtig uitzicht over het vulkanische landschap van het zuiden en de kuststrook. 

We vervolgden onze wandeling over de Route der vulkanen (GR 131) door dit landschap op weg naar de vulkaan Teneguia. We dalen af via een steil, slingerend pad van vulkaangruis. Onderweg zien we overal overblijfselen van uitbarstingen tegen, de gelaagde rotsen zijn indrukwekkend. We klimmen naar de top. Het waait echter zo hard dat ik niet verder durf (ik ben serieus bang dat ik wegwaai...) en Niels gaat alleen verder. Zit ik me veilig gebaand achter een rots, vliegen er ineens 2 helikopters over mijn hoofd die aan het oefenen zijn. Woehaa....wat een wind....geen leuke grap dit...! Op de top heeft Niels een geweldig uitzicht over het zwarte landschap, de vulkaankrater San Antonio en de zee.

Na deze indrukwekkende wandeling vervolgen we onze weg richting de westkust waar we diverse stranden passeren. Bij Playa Punta Larga stappen we even uit. Het lijkt hier wel een klein hippiedorpje, er hangt een zeer relaxte sfeer. 

We rijden door de bananenplantages en komen uit bij de vuurtoren, Palya del Faro en de Salina Marina de Fuencaliente. Hier wordt op kleine schaal zout voor plaatselijk gebruik gewonnen.  

Kleurrijke huizen en een boerenmarkt

Wandeling Roque de Los Muchachos

Pad: een stenig bergpad

Stijden/dalen: 200 m

Duur: 3 uur

Zwaarte: middelzwaar

Vandaag zijn we naar het hoogste punt van La Palma gewandeld. De weg naar het startpunt was al spectaculair, omdat we eerst onder de wolken reden, toen er doorheen en er uiteindelijk boven uitkwamen. We hadden een erg gaaf uitzicht over het wolkendek met in de verte zicht op El Teide, de hoogste berg van Tenerife. Hoe mooi kan de natuur zijn!

De route liep voortdurend langs de rand van de Caldera de Taburiente, waar we de wolken als een waterval over de rand zagen stromen, en volgde in grote lijnen de grens van het Nationale Park. De uitzichten zijn adembenemend. De wandeling is niet zwaar, maar je moet geen hoogtevrees hebben. We lopen langs rotswandelen, door gele bloemenstruiken, langs ruige uitzichten. 

Dankzij de schone en heldere hemel boven het eiland is in 1985 nabij de top van de berg een sterrenwacht ingericht. Astrofysici van diverse nationaliteiten wonen en werken in dit complex.

Eenmaal boven was het uitzicht helemaal fabuleus. Jammer alleen dat er tig toeristen waren, gedropt met de touringcar. Op de top hebben we gepicknickt en genoten van alle pracht om ons heen. 

Wandeling Los Tilos naar Los Sauces

Pad: aan het begin een steile stijging, verder brede paden en onverharde wegen.

Stijgen/dalen: 600 m

Duur: 4 uur

Zwaarte: middelzwaar

We startten de wandeling bij het Centro de Visitantes in Los Tilos. De weg er naartoe was al mooi. We volgden het slingerende voetpad omhoog door het laurierbos. Het pad was iets glibberig, vanwege het vochtige weer. Na 3 kwartier komen we uit bij de Mirador de las Brandas en zien we in de verte Los Sauces liggen. De natuur is hier ook felgroen van kleur, heel mooi. Vervolgens zijn we via een breed, roodkleurig pad naar beneden gewandeld richting Los Sauces. Daar begroetten de bananenplantages. Op het Centrale Plaza van Los Sauces  namen we een terrasje en liepen daarna richting Barranco del Agua. Hier hadden we een prachtig uitzicht in de kloof . Langs de hoge, dicht met mos en varens begroeide rotswandelen drupt op tal van plaatsen water omlaag. Het leek wel een tropisch regenwoud.

Langs de weg stonden her en der fitnesstoestellen en Niels kon het niet laten om er eentje te proberen, zie foto....

We volgden de oude weg en namen een alternatief pad dat in eerste instantie langs bananenplantages, citroenbomen, sinaasappelbomen liep en erg verrassend was. Het muildierpad werd echter smaller en meer overwoekerd met onkruid, maar dat weerhield ons niet van dit avontuur. Uiteindelijk baanden we ons een weg door prikkels, onkruid en leek het alsof we midden in de jungle waren. We voelden ons net als Columbus echte ontdekkers en daar moet je iets voor over hebben. Veel krassen en schrammen dus. 

Het was een leuke wandeling!

Wandelingen La Cumbrecita

Op het zuidoostelijke gedeelte van de rand van de Caldera ligt uitkijkpunt La Cumbrecita op een hoogte van 1287 meter. Met een taxi vanaf het visitors Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht in de ketel van de Caldera. Hier hebben we 2 geweldig mooie wandelingen gemaakt.

De eerste wandeling was een ontspannen rondje van 1,5 uur. De nevel hing nog mooi in de ketel en dat leverde mooie plaatjes op. We liepen naar het uitkijkpunt Lomo de las Chozas wat het uitzicht nog spectaculairder maakte. Vervolgens liepen we omlaag over een slingerend pad door een dennenbos. Ondanks mijn hoogtevrees liep ik er heel ontspannen bij. Daarom heet het waarschijnlijk ook: een ontspannen rondje....We kwamen uit bij nog een mooi uitkijkpunt, Mirador de los Roques. 

De tweede wandeling was de afdaling van zo'n 600 meter naar een kerkje  met de naam Ermito de la Virgin el Pino. Deze wandeling duurde 2,5 uur en startte met een slingerend muildierpad door een dennenbos. Prachtig! De Canarische den kan wortelen in rotsachtige grond en doet dit soms met wortels van wel tientallen meters lang, op zoek naar water. De omgeving was op sommige plaatsen volledig begraven met naalden. We passeerden diverse barranca's. Het pad voerde ook onder hoge rotswanden door met regelmatig een opgedroogde waterval. Die dan ter hoogte van het wandelpad verder ging als een opgedroogde beek. 

Het was een mooie wandeling met prachtige vergezichten. Het laatste deel liepen we door een eeuwenoud pijnbomenbos, heel gaaf om te zien. Deze reusachtige bomen hebben geen geblakerde schors. Doordat de wolkenwaterval hier over de bergrug naar beneden komt, is het meestal zo vochtig dat de bomen in hun lange leven geen bosbrand hebben meegemaakt.