Donderdag 19 juli 2007

Vanochtend om 8.45 uur begon onze reis. De taxi haalde ons op en bracht ons naar CS Eindhoven. Wel handig met zoveel spullen. Om 9.17 uur de terin naar Schiphol, waar we om 11.00 uur arriveerden. We gingen direct inchecken. Allebei een plaats aan het gangpad, prettig, want dan heb je meer beenruimte. Na het inchecken nog wat rondgewandeld en naar het panoramadek geweest. Gegeten bij de MacDonalds. Om 14.15 uur moesten we bij de gate inchecken en om 15.30 uur vertrokken we, keurig op tijd. Redelijk klein vliegtuigje. Wat evenals vorig jaar opvalt is dat wij de gemiddelde leeftijd wel omlaag halen. Veel oudere stellen. Ach ja, wat maakt het uit.

De vlucht ging goed. Af en toe wat turbulentie, vooral op het einde waardoor we wat misselijk waren. We hadden 2 films, goed eten. Af en te wat gelezen, rondgelopen en gestaan. We dachten dat we een stop hadden in Galgary, maar hij ging rechtstreeks naar Vancouver. Om 16.15 uur landden we. Eerst effe datum auto ophalen verzet, daarna met bus naar hostel. Buitenwijken van Vancouver zijn oke. Het centrum niet. Heeel veel hoogbouw. Hostel en kamer oke. Wat rondgelopen in het centrum, boodschappen gedaan, pizza gegeten en om 21.00 uur pitten. Oja, ook nog effe gemaild naar iedereen, want sms lukte niet.

Vrijdag 20 juli

Goed geslapen! Om 8 uur aan het ontbijt, heerlijk: brood, soort van appel gebak muffin, fruit etc. Na het ontbijt gedoucht en toen naar Stanley Park gegaan. Eerst een stukje door het centrum gelopen. Wat valt op? Alle straten lopen hier in keurige blokken, net als in New York. Veel moderne, grote auto’s. Heel veel nieuwbouw. Vancouver lijkt wel 1 grote bouwput, overal zijn ze bezig met werkzaamheden. Naar onze mening wordt het enkel lelijker, veels te veel hoge torens. Dat noemen ze dan de voorbereidingen voor de Olympische spelen.

We vervolgden onze weg langs het water. Bij het informatie centrum nog even een campinggids opgehaald, wel zo handig.

Stanley Park is een heel groot, mooi park. Lekker gewandeld, helaas wel regen, maar dat was ook opgegeven. We zijn naar de Totempoles en de vuurtoren gewandeld. Totdat het begon te gieten en we moesten schuilen. We gingen met een ouderwetse bus dwars door het park terug naar het begin. Er vlogen ook continue van die watervliegtuigen over, mooi gezicht.

Nadat we ons in het hostel omgekleed hadden, zijn we een broodje gaan eten bij de Subways, dat kennen we nog van Nieuw-Zeeland. Toen gingen we op zoek naar de outdoor zaak Canada Tire. Daar hebben we een gastoestelletje, 2 stoelen, borden en bestek, batterijen gekocht en waren we klaar voor ons kampeeravontuur.

’s Avonds pizza gegeten bij de ‘buren’ en nog wat rond gewandeld. Daarna bekeken wat we morgen gaan doen. Op naar Chinatown!

Zaterdag 21 juli

Prima geslapen en wederom om 8.00 uur aan het ontbijt. Nog wat extra gebakjes meegenomen naar onze kamer. Route uitgestippeld voor de rest van de vakantie en campings gezocht. Tig keer geprobeerd in een telefooncel de camping te bellen……blijken we een kaart nodig te hebben. Oeps. Nog effe mail gecheckt, maar nog geen respons van het thuisland. Het weer bekeken, ziet er goed uit! Alleen in Vancouver nog regen. Gewapend in onze regenjassen gaan we naar het gedeelte Gastown, op zoek naar Victoriaans erfgoed, tussen al die lelijke hoogbouw. Helaas, weinig gevonden. Wel uitgekomen in een pittoresk straatje. Vol met souvenirswinkels en een stoomklok (aangedreven door….ja, ja stoom) die ieder kwartier stoom wegblaast, zag er leuk uit. Wat geshopt en weer een broodje gehaald bij de Subways. Bij de oversteek naar Chinatown vielen ons de vele daklozen op. Snel vonden we de poort naar Chinatown (de 3^e grootste wijk van de wereld). Rood voerde de boventoon, evenals veel winkels met stalletjes waar het naar vis rook. De hele straat vol met stalletjes, leuk gezicht!

Naar de tuin van Dr. Sun Yat-Sen geweest. Een klassieke Chinese tuin die ter gelegenheid van de Expo ’86 is aangelegd. Zag er heel mooit uit, flinke kooikarpers gezien.

Verder nog wat rondgewandeld en weer terug gegaan naar het hostel. De straat voor ons hostel is afgezet en er is een goochelaar, zingende mexicano’s, stoepkrijt en een luchtkasteel. We komen her en der hardlopers cq wandelaars tegen in de stad. Volgens mij geen wedstrijd, maar een evenement voor een goed doel.

’s Middags wat gelezen in het hostel. Niels’ z’n zweetvoeten gemasseerd, ja, ja, echte liefde, hahaha.

’s Avonds wilden we gaan eten bij de Spaghetti factory, maar die was vol. Toen naar Mose, maar daar was een besloten feest. Dan maar de MacDo, maar die opende pas de 27^e. Oke, dan de Hamburger King, maar daar was het hamburger apparaat vastgelopen. Wel 2 andere menu’s kunnen scoren wat we gulzig van de honger opaten.

Zondag 22 juli

Vanochtend vroeg gedoucht en gegeten. Nog geen nieuws uit Holland, dus maar even gebeld. Kreeg een verbaasde pa aan de lijn. Was leuk om even bij te buurten. Ook met onsmam. Was fijn om haar te horen, want maak me toch zorgen ivm haar gezondheid.

Om 9.00 uur gingen we met de Transporter richting het vliegveld. Bye, bye Vancouver.

We gingen onze auto ophalen en kregen de sleutels van……een knalrode en gloednieuwe enorm grote PONTIAC. Wauw, dat was super gaaf! Hij rijdt errug relaxt.

We vertrokken naar Fort Langley om een duik in de history te maken. Gelukkig hebben we een TomTom aangeschaft, heerlijk. Het fort was interessant. Verklede mensen die het leven van vroeger uitbeeldden, film gekeken, nagebouwde huizen etc bekeken. Weer wat geleerd en cultuur opgesnoven.

We vervolgden onze weg naar Kelowna. Afwisselend gereden en genoten van de mooie uitzichten. Flinke knoeperds van bergen. Sommigen zelfs schilderachtig mooi. Rond 18.15 uur op de plek van bestemming, camping Fintry aan het Okanagan meer. Met een eigen monster van Lochness uiteraard. Onze nieuwe grote tent vrij snel opgezet en toen begon Niels aan het eten. Ik had behoorlijke trek. Totdat…..bleek dat Niels geen kant en klaar maaltijd had gekocht, maar enkel een pak saus…….hahaha…..Dus, zucht, maar brood met pasta gegeten. Ach ja, dat mocht de pret niet drukken. Gelukkig hebben we een zak chips kunnen kopen ;-)

’s Avonds een avondwandelingetje gemaakt over de camping. Overal zagen we grote, grotere, nog grotere en de grootste campers met big cars. Veel kampvuur, 2 gitaarsolo’s. Ja, er heerste een gezellige sfeer!

Maandag 23 juli

Goed geslapen. Tent afgebroken en om 8.15 uur waren we alweer op pad. Op naar Revelstoke. Onderweg veel vrachtwagens gezien, van die hele coole met van die gave cabines, met allerlei kleuren. We arriveerden lekker vroeg op de camping Lamlighter Campground. Een rustige, kleine camping. Te voet naar het centrum gegaan, pizza gescoord, wandelinfo gekregen bij het info center en boodschappen gedaan. Teruggelopen in de regen. Gezellig in de grote tent gezeten. Ja, ja, we hadden altijd een klein tentje, of zoals sommigen het durfden te noemen, een kaasstolp. Nu hebben we een 3 persoons tent, met voortent, waar je in kan staan. Echt super!

Plannen uitgestippeld en yahtzee gespeeld. Ondertussen gekeken naar de enorme mobile homes van de Canadezen. Het zijn gewoon complete touringcarbussen, zo groot.

Tijdens een droog momentje gekookt: pasta, paprika, courget en tomatensoep vooraf, jammie.

Dinsdag 24 juli

Vannacht moest ik naar de wc, maar ik durfde er niet uit. Want, we zitten in het land van de beren en als Daan ergens bang voor is, is dat ze oog in oog met een beer komt te staan terwijl ze ’s nachts naar de wc loopt. Tja, en dat gaat 3 weken naar Canada??

Afijn, ik dacht dus dat ik een beer hoorde en heb een uur wakker gelegen en liggen luisteren. Toen heb ik Niels toch maar wakker gemaakt. De schat ging mee, maar gelukkig was er geen beer. Daarna weer heerlijk geslapen.

Na het ontbijt op weg gegaan naar de Meadows in het NP Revelstoke. Vanuit de parking 20 minuten gewandeld naar de top en van daaruit diverse wandelingen gemaakt. Meadows in the sky trail met prachtige alpenweiden en vergezichten. Naar de vuurtoren, Summit Knoll en Lake Heather. Het was echt heel erg mooi. De eerste kennismaking met de prachtige natuur van Canada. De vele hoge naaldbomen, rondom een meertje, super gaaf! Vandaag was het ook nog zonnig en warm. Op de terugweg nog een wandeling gemaakt door een stukje regenwoud. Ook weer een hele mooie omgeving. Toch ben ik nog iets te gefocust op de beren. Ofwel, ik heb geen beer gezien, maar ik ben er te veel op gespitst of ik er een ga zien. Iedere toerist doet daar een moord voor en ik krijg de bibbers, hahaha. Niels dacht ineens iets te zien, maar het bleek een stronk te zijn. Grappig hoor Niels!

’s Middags boodschappen gedaan en een camping in Banff geboekt. Daarna lekker buiten gezeten op de camping. Wasje gedraaid, boekje gelezen. ’s Avonds nog een avondwandeling gemaakt over een soort van dijk. Door de wijk teruggelopen en ons vergapen aan de Canadese leefstijl. We zagen veel van die soort van sta-caravan-trailer-met-tig-auto’s-en-veel-rotzooi in en om de tuin. Beetje zoals je ook in films ziet. Snap ie?

Op tijd naar bed gegaan en ’s nachts is Niels weer mee naar de wc gelopen….wat de komende 2,5 week een gezellige nachtritueel zal worden….

Woensdag 25 juli
Vroeg opgestaan, tent afgebroken. Gedag gezegd tegen onze lonely fietsende buurman en richting Glacier NP. Een mooie rit. We vonden een mooi plekje op de Illecillewat camping, leuke naam he. De campings zijn ook anders hier, veel avontuurlijker en eenvoudig.

Om 11.00 uur stond de tent en gingen we aan de wandel. Naar Marion Lake, de wandeling met de minste steiging: 425 m in 2,2 km. Nou eh, het was toch best afzien voor mij, continue klimmen. Wauw, wat een mooi gebied, het was een en al genieten. Bijna boven kwam een man ons tegemoet lopen en vroeg of we een jongetje hadden gezien. Nee, dat hadden we niet, dus hij ging weer terug naar boven ons ietwat vertwijfelend achterlatend. Eenmaal boven was de man nog steeds flink aan het zoeken en roepen. De moeder bleef bij de kruising (naar beneden, verder naar boven, of rondom het meer) staan. Wij liepen eerst naar het uitkijkpunt en zeiden tegen de moeder dat we onze ogen open zouden houden. Ondanks dat het uitzicht en het meer erg mooi waren, was de sfeer niet prettig. We hoorden de moeder hard huilen en dat geluid ging echt door merg en been. De ouders schreeuwden, maar ze konden hun zoon niet vinden. De vader rende naar beneden om hulp te gaan halen. Wij besloten richting Abott te gaan en zoeken, totdat we ineens een man hoorden roepen dat ie de jongen gevonden had. Ik ging de moeder halen en Niels had zijn fleecevest al om het verkleumde manneke heen geslagen. Ik kreeg er zelf tranen van in mijn ogen! Ondertussen was de vader naar beneden aan het rennen, dus Niels ging achter hem aan. Ik bleef bij de moeder en de jongen , Quint. Het joch was effe daarvoor in het water gestapt en had flinke koude voeten. Hem in de zon gezet en wat gesproken met moeder. Op een gegeven moment besloten we om alvast af te dalen en de mannen tegemoet te lopen. Niels was uiteindelijk helemaal naar beneden gerend, hij kwam de vader daar pas tegen. Ze waren ons ontzettend dankbaar en vonden het vervelend onze dag te hebben verpest. Nou, dat viel wel mee, we waren al lang blij dat het goed afgelopen was. Maar het was wel heftig. Ook al heb ik dan geen kinderen, ik kon me helemaal voorstellen hoe die moeder zich moest voelen.

Eenmaal op de camping gerelaxd en de voetjes laten ontspannen. Wat gelezen en even een dipje gehad. Liet wat traantjes gaan, omdat ik zo nodig bang moet zijn voor de beren. Dat heeft helaas een grote invloed op mijn enthousiasme voor het wandelen. Terwijl de omgeving zo mooi is en ik het wandelen heerlijk vind. Niels heeft me moed ingepraat en stelde me gerust. Dat was fijn.

’s Avonds lekker gegeten en nog een ommetje gemaakt op de camping. Oja, vergeet ik helemaal te vertellen dat Quint en zijn ouders nog langs zijn geweest om ons nogmaals te bedanken. Niels kreeg een leuk shirt met een beer erop. Ik kreeg een Eland knuffel. Echt heel lief van ze!

Daarna zijn we nog even naar het visitors centre geweest en hebben we leuke eekhoorns gefotograaferd die daar aan het rond racen waren. ’s Avonds vroeg pitten, want de volgende dag vroeg op naar Yoho NP. Welterusten!

Canada is dus het land van de beren. Je komt overaal informatie tegen zoals: op de camping al het huisvuil weggooien, geen eten laten slingeren, eten en rommel in je auto of in speciale kluisjes bewaren. Soms hebben ze zelfs netten voor je spullen die je hoog in de boom kunt takelen. Als je gaat wandelen is er dus ook een kans dat je ze tegenkomt. Ze zijn van origine niet agressief jegens de mens, maar kunnen uit schrik of angst aanvallen. Dus, lawaai maken, praten, zijn zo wat tips voor onderweg. Sommige mensen hebben ook een belletje aan hun rugzak of gaan zingen. De beren houden van raspberries, dus het schijnt dat ze in het seizoen vlak naast de wegen in de struiken te zien zijn. Ik hoop dat ik ze enkel in mijn dromen ga zien…..

Donderdag 26 juli

Vroeg vertrokken richting Field in het Yoho NP. Er is daar maar 1 camping met een douche en die willen we! Om ca 10.00 uur aangekomen en een skon plekje weten we bemachtigen op de Kicking Horse Campground. Joepie! De campings zijn hier veelal gelegen in de NP en erg eenvoudig van aard. Het leuke is dat je echt je eigen plekje hebt, omheind door bosgebied. Om licht en warmte te hebben ’s avonds staan er vuurkorven en kun je hout kopen. Hoe gaaf!!!

We hebben eerst een wandelingetje gemaakt over de camping en vertrokken daarna naar Emerald Lake. Een fabelachtig mooi groen-blauw meer gelegen tussen de bergen en gletsjers. Veel toeristen en dan met name Japanners. We hebben een rondje gelopen om het meer en erg mooie foto’s gemaakt. Het was een heerlijke wandeling.

Daarna boodschappen gedaan in het dorpje Field. ’s Middags hebben we gelezen en ’s avonds hebben we….of ik moet zeggen Niels…een knapperend kampvuurtje gemaakt. Yes, we dit it, we started te fire. Bij Niels kwam het oergevoel helemaal naar boven en hij vond het geweldig dat het hem gelukt was. Ik ook, want ik schrijf dit nu onder het genot van een lekker warm vuurtje en een glaasje wijn. Het is ook een prachtig gezicht om in de donkerte van de avond overal vuurtjes te zien!

Tot half 11 buiten gezeten en genoten van ons vuurtje. Voor herhaling vatbaar!!!

Vrijdag 27 juli

Vanochtend weer vroeg op, want we gingen naar Lake Louise. Het is daar erg druk en je moet er voor 9.00 uur zijn om een parkeerplek te vinden.

Het was een mooi groenig meertje wat de kleur heeft gekregen via de gletsjer en verpulverde rotsgesteente. Aan het meer staat een enorm hotel dat per nacht 300 tot 4000 dollar kost. Dat hebben we dus maar overgeslagen. Ik slaap ook veel liever in onze tent!

We hebben een wandeling gemaakt richting de gletsjer. Onderweg brak de zon door en hebben we veel mooie plaatjes geschoten.

Vanuit Lake Louise doorgereden naar een iets minder toeristisch meer, Morraine Lake. Dit meer was werkelijk waar prachtig! Donker blauw-groen en heel mooi ingekapseld in de bergen, de hoge rotspunten met sneeuwresten. Deze vond ik veel mooier dan Lake Louise. De zon zorgde ook voor een enorm mooie schittering. We zijn naar boven geklauterd, naar het uitkijkpunt en hebben daar weer prachtige foto’s gemaakt. Daarna op het terrasje gezeten met een hotdog, genietend van het uitzicht, wauw! Tenslotte nog een stukje om het meer gewandeld, erg mooi.

Beneden in het centrum boodschappen gedaan en teruggereden naar Field. Daar beiden een middagdutje gedaan. Stelletje ouwe lullen, hahaha.

’s Avonds zijn we naar het camping theater geweest. We hebben geluisterd naar een interpreter die vertelde over Wild Women. Het was erg leuk, die vrouw vertelde het ook erg grappig. Het ging over 3 vrouwen uit vroegere tijden die meer deden dan vrouw zijn in een corset en jurk en de wilde natuur introkken. Met een paard, door op de koeienschuiver van de trein te gaan zitten en door te fotograferen en onderzoek te doen. Het was interessant. Dit soort programma’s zouden we nog meer tegenkomen op campings. Leuk!

Daarna weer een vuurtje gemaakt en gesmikkeld van onze vegetarische maaltijd: rijst met brocoli, paprika en kaassaus. Wat wil een mens nog meer??

Zaterdag 28 juli

Meestal zijn we rond 7.00 uur wakker, soms slapen we uit tot half 9. Ik heb een nieuw matje en dat slaapt prima. Ik lig niet meer met mijn ‘schenken’ op de grond en word zelfs niet meer brak wakker. Dus, dat is goed nieuws, mag ook wel even genoemd worden.

Tent afgebroken en richting Banff gegaan, de toeristische trekpleister van de Rocky Mountains. We staan op een camping van 618 plaatsen. Het is een mooie camping. We staan tegen de bosrand. Het kan zijn dat er elks over de camping lopen. Deze dag was het 30 graden, dus deden we het rustig aan. We zijn eerst Banff in gegaan en hebben ’s avonds pas de tent opgezet. We besloten met de bus te gaan ivm evt parkeerproblemen. We troffen een aardige chauffeur die meteen van alles begon te ouwehoeren. Het was zijn laatste rit van de dag en hij had zin in z’n biertje thuis.

Banff is een gezellig dorp met een heel druk centrum, vol winkels. Wat souvenir winkels bezocht, het visitor centre, ge-Mac-snackt en boodschappen gedaan.

Net de bus van 18.00 uur gemist, die van 18.30 uur kwam niet en de chauffeur van 19.00 uur sloot de deur met de melding dat ie een andere bus ging zoeken. Niels begon z’n geduld te verliezen. Na 1,5 uur wachten, gingen we eindelijk op pad. Snel eten gemaakt en de tent opgezet, tussen de muggenaanvallen door. ’s Avonds nog een wandelingetje gemaakt over de camping.

Zondag 29 juli

Vanochtend naar de Upper Hot Springs geweest, een zwembad van 39 graden bovenop de berg. Dat was heerlijk genieten en ontspannen, mmm. Toen we eruit gingen, was het half 2 en wilden we een museum gaan bezoeken. Maar er was niet zoveel boeiends bij, dus hebben we even in het park gelegen bij de Bow River.

’s Avonds zijn we naar de Hoodoo’s geweest. Dit zijn paddestoelvormige rotspilaren die te zien waren in een steenwoestijn met ravijnen. Dat was een erg leuk gezicht. We hebben wat rondgewandeld en foto’s gemaakt. Nog even gezeten en beren gespot met de verrekijker, althans geprobeerd. Geen gezien. Op de camping nog een rondje gewandeld en daarna een lekker wijntje gedronken.

Maandag 30 juli

Vandaag ietwat uitgeslapen en na het ontbijt naar het centrum gelopen. Toen een wandeling gemaakt langs de rivier. Eerst naar Bow Falls en het Banff Fairmond Springs Hotel. Dat hotel was net een kasteel en echt supermooi! In de stad een broodje gegeten bij de Subway, boodschappen gedaan en rond 16.00 uur naar Johnson Lake gegaan. Minder toeristisch dan Minnewanka Lake en waar Bannf-ers zwemmen en picknicken. Er heerste een ontspannen en gezellige sfeer. We hebben een rondje om het meer gewandeld. Her en der lagen groepjes jongeren te ‘hangen’. Op 1 plaats werd er aan een touw geslingerd en in het water gesprongen. Dat was wel een cool gezicht. Aan de oever de kaarten geschreven voor het thuisfront en om 18.00 uur richtig centrum. Daar ge Mac-snacked en een ijsje gehaald bij de Cow shop, heeerlijk! Om 19.30 uur waren we weer op de camping. Oja, op de heenweg hadden we nog 2 elks gezien, cool. Niels’ poging om ze te roepen ‘Elkje, Rudolf, Yogi bear, kom dan’ hebben voor de rest van de dag niets opgeleverd. Keep on trying! ’s Avonds nog wat gelezen, onze planning bekeken en een wijntje gedronken.

Dinsdag 31 juli

Om half 7 opgestaan, tent afgebroken, ontbeten en om 8.00 uur naar Johnston Campground via de Bow Vally Parkway. Dat is dé weg tussen Banff en Jasper waar je door nog prachtiger omgeving rijdt. We hebben dan ook enorm genoten van al het moois! Onderweg nog restanten gezien van een bosbrand, overal verschroeide bomen. Gelukkig was er nog plaats op de camping.

Richting Morrain Lake gegaan. Daar wilden we nog een keer naar terug om te kanoën, alleen waaide het vandaag erg hard. Onderweg op de Bow Vally Parkway weer genoten van de fraaie uitzichten. Halve ronde om het prachtige meer gelopen en weer veel foto’s gemaakt. Tis echt een plaatje! Nog even samen romantisch genoten op de rotsheuvel!

Vervolgens zijn we naar de Canyon geweest. Erg mooi. Het was een canyon waar je doorheen liep op een soort van catwalk die ze perfect hadden aangelegd. Echt petje af voor de Canadezen. Dat doen ze erg goed, het verzorgen van wandelpaden etc. voor de toeristen. Je betaalt ervoor, maar je krijgt er veel voor terug! Onderweg veel foto’s gemaakt van alle pracht en praal. Naar 2 watervallen gelopen.

Op de camping heeft Niels al limbo-dansend de tent opgezet. Daarna een lekker knapperend kampvuurtje gemaakt, zo heerlijk! Wijn erbij. Ja ,dit is het echte vakantiegevoel en het echte buitenleven!!!

Woensdag 1 augustus

Vannacht was het erg fris, gelukkig sliep ik in een thermo shirt en in Niels’ slaapzak. Niels had enkel z’n boxer-short aan en had ’t best koud. Om 7 uur ging de wekker (ja, ook die hebben we mee), maar het was moeilijk om eruit te gaan. Warm gedoucht, gegeten, Niels de tent afgebroken en om half 9 op pad. Tot aan Lake Louise via de snelweg gereden en daar de beroemde Icefield Parkway op gegaan. Deze weg is enkel toegankelijk met een soort NP-pas. Deze hebben we van een vriend van Sven overgenomen voor een fles wijn, een goeie deal! Wellicht ‘verkopen’ wij ze weer door aan een collega van Niels. Handig he!

Afijn, de hele dag hebben we over deze weg gereden en enorm genoten van alle uitzichten. Het een nog mooier dan het ander. Rocky Mountains, ja inderdaad, de bergen zijn echt rocky en steil. Een mooi gezicht met onderaan de naaldbomen die ook zo typerend voor Canada zijn. Af en toe een watertje erbij wat het helemaal af maakt. We hebben veel stops gemaakt en foto’s gemaakt van watervallen, Peyto Lake, een Canyon en nog veel meer. Het was echt een prachtige weg!

Rond half 5 kwamen we bij de camping aan, Wapiti, in Jasper. Vanwege de vele wapiti’s (soort van herten zo groot als een paard) die gewoon wat over de camping wandelen en af en toe neerploffen bij een lekker struikje. Een gezellig en leuk gezicht. Maar, onze campingplaats was wel even schrikken. De hele camping was namelijk voorzien van bessenstruiken. En waar zijn die lieve schattige beertjes dol op? Juist, besjes. Ik was eerst van plan om onze plek bes-vrij te maken, maar zo onnozel ben ik nou ook weer niet, hahaha. Het zal wel goed komen.

’s Avonds weer een kampvuurtje gemaakt door…mij! Ja, ik ben ook geslaagd voor de test en bij mij kwam ook het oergevoel naar boven. Yes!

Donderdag 2 augustus

Heerlijk uitgeslapen en besloten om vandaag een relaxdagje te houden. Eerst het centrum in geweest en wat geshopt. Voor onze souvenirskast hebben we een eland knuffel gekocht. Daarna effe bij de tramway gaan kijken, maar daar was het erg druk. ’s Middags lekker gelezen, het was 31 graden die dag, dus geen temperatuur om veel te ondernemen. Dit was ook wel een keer lekker, even niksen. ’s Avonds naar een pizza tentje geweest, waar je je eigen pizza kon samenstellen. Dat smaakte prima. Op de camping weer fikkie gestookt en marshmellows gebrand. Dat was smikkelen en smullen geblazen, jammie!!!

Vrijdag 3 augustus

Vanochtend heeft het wat geregend, maar ’s ochtend scheen de zon weer volop. Eerst onspa gebeld, want die was jarig vandaag. Hij was druk met z’n bezoek, dus onsmam gesproken. Ze heeft woensdag een second opinion bij een neuroloog in Geldrop, spannend.

Na het gesprek naar Maligne Canyon geweest. Was op zich wel mooi, maar viel toch wat tegen, wellicht omdat we bij de mooie Johnston Canyon zijn geweest. Doorgereden naar Maligne Lake waar je met de boot naar Spirit Island kon. Wij dachten goedkoper uit te zijn en wilden erheen kanoën. Dat was zo’n 12 km, oeps, beetje ver. Dus, lekker gewandeld langs het meer en verrassend mooie foto’s gemaakt. Het meer zelf leek in eerste opzicht niet zo mooi, maar werd dat bij het wandelen wel.

Aansluitend nog naar Medicine Lake, Patricia Lake en Pyramid Lake geweest en weer mooie foto’s gemaakt. Ook vanmiddag heeft het wat geregend. Gelukkig hebben we nu een grote tent, waar we prima in kunnen zitten. Nog knus ook. ’s Avonds gegeten bij de Kentucky, mjammie, wat een luxe. Morgen weer pasta, ook lekker. Oja, ’s middags bij Maligne Lake nog gelachen. We dachten relaxed te gaan lunchen aan een picknicktafel. Totdat, een eekhoorn het op ons eten had voorzien en bijna Niels’ brood wegkaapte. Kei brutaal, want hij bleef maar op tafel springen. Dus wij met zacht ‘geweld’, oftewel takjes-denneappels- en berengebrul, het beest geprobeerd weg te sturen wat uiteindelijk lukte. Einde van de middag begon het helaas te regenen. Boodschappen gedaan, gemaild naar iedereen en ’s avonds nog een wandelingetje over de camping gemaakt. Op een gegeven moment zag we allemaal dennenappels naar beneden komen en waren we getuige van een ADHD-eekhoorn die van hoog in de boom de dennenappels naar beneden gooide. Dat zag er erg grappig uit.

Zaterdag 4 augustus

Vanochtend weer eens vroeg op, hoezo vakantie? Om 8 uur vertrokken naar Whistler, zo’n 750 km. Een lange dag voor de boeg. Om de beurt gereden, ik heb even liggen pitten, af en toe gepauzeerd, Red bull gedronken en weer verder. Onderweg genoten van de mooie omgeving. Het eerst stuk was snelweg en daarna 100km/u, beetje sukkeldrafje. In Kamloops werden de bergen heel anders, lager, kaler, aparte kleur lichtgroen (mos ofzo) en weinig naaldbomen. Maar ook heel mooi en we reden er gezellig doorheen. Vanaf Cache Creek werd het juist weer wat ruiger. Flinke puisten, maar dan niet zo rotsachtig, gewoon flink begroeid. En nu reden we er helemaal tussenin, bijzonder. Dat was cool. Om 18.00 uur kwamen we eindelijk op de camping aan in de stromende regen. We hadden net het bezoek van een beer op de camping gemist. Goh, dat vind ik nou jammer. Onze plek was op een apart stukje van de camping waar alle tenten staan (en de beren gewoon op bezoek komen dus). Het was daar flink begroeid, net alsof we in een stukje regenwoud stonden. Tijdens een droge periode onze tent opgezet en naar het centrum gereden om te gaan eten bij de Mac. Goh, wat zullen wij kilo’s aankomen zeg. Whistler is een mooi chic dorp. Het is een echt wintersportgebied, maar in de zomer wordt het ook goed bezocht. Door hikers, bikers of gewoon door madammekes die graag gezien willen worden. Wat rondgelopen en informatie opgevraagd om te gaan wandelen. ’s Avonds op tijd slapen, want we waren kei muug!

Zondag 5 augustus

Uitgeslapen tot 10.00 uur en na het ontbijt richting Whistler Gondola. Ja, je leest het goed, Daan gaat in een kabelbaan. En ik had er toen nog best zin in ook! Op een paar zenuwen na. Afijn, we zaten gezellige met z’n 6-en in een bakkie en het duurde 7 minuten, al leek het veel langer. Ik keek gewoon recht vooruit naar de bomen en Niels gaf me een hand. Die hand was wat zweterig aan het einde, maar I dit it! Toen we boven waren, was er nog een kabelbaan naar de Peak. Een stoeltjeslift over sneeuw en rotsen. Niels rende er meteen naartoe en ik kreeg niet eens de tijd om na te denken of ik dat wel durfde. Nee, hup erin, goeie tactiek van Niels. Maar, deze was veel enger en Niels vond ‘m ook wat spannend. We bungelden met onze voetjes boven de besneeuwde afgrond…..

Eenmaal boven op de Peak was het werkelijk prachtig! Overal om je heen zag je besneeuwde bergtoppen en je keek km’s verg weg. Echt heel gaaf, dus ik was enorm blij en trots dat ik zo hoog gekomen was. Eerst hebben we op de top wat rondgelopen en daarna zijn we naar het theehuis gewandeld. Daar een lekkere bak thee gedronken. Toen zagen we dat we ook naar beneden konden wandelen ipv de stoeltjeslift. Goh, kwam dat effe goed uit zeg! Ik had wel naar beneden willen rennen, zo blij, hahaha. Het was een mooi pad met prachtige uitzichten. Overal zag je skiliften wat aangaf dat het een echt skigebied is. In de verte zag ik ook een blauw meertje, dat was heel bijzonder, net alsof het nep was. De terugweg in de Gondola ging veel sneller. Er liep een beer onder ons in het bos, maar die heb ik niet gezien, ik keek enkel recht vooruit, naar de schitterende lucht. In de stad nog wat rondgewandeld en boodschappen gedaan. Een heerlijk wildberry ijsje gegeten. Op de camping nog een wasje gedraaid en weer eens pasta gemaakt. ’s Avonds gelezen en wijntje gedronken.

Maandag 6 augustus

Vandaag ook weer uitgeslapen tot half 10, toen werd ik eruit geschopt door Niels….Na het ochtendritueel richting een meertje gegaan. Maar omdat het 7 km grindweg was er naartoe, zijn we maar omgedraaid. Naar de stad geweest, souvenirs gekocht. Op de foto gegaan met mijn gouden gewonnen medaille. Vancouver is gast van de Olympische Spelen in 2010 samen met Whistler en dat wordt nu al op allerlei manieren gepromoot.

Daarna hebben we staan kijken naar de stunters die de berg afcrossen op een soort van mountainbikes. Dat ziet er erg cool uit. Ze gaan dan met een speciale kabelbaan naar boven waarbij ze de fiets ophangen aan haken. Eenmaal boven storten ze zich dan naar beneden over 1 van de vele routes. Vorig weekend waren er hier kampioenschappen. Die kids hebben hier de hobby van hun leven. Er hangt een erg coole sfeer!

’s Avonds weer eens pasta gekookt. Na het eten zijn we gaan mini-golfen, nee geen midgetgolf. Golf op een klein parcours. Dat was lollig! In het begin ging Niels heel goed, ik sloeg ze met name de baan uit. Maar toen ik de slag te pakken kreeg, ging het gelijk op en bij de laatste baan hadden we een gelijke stand. De bal mocht niet over de vijver heen, dus gevolg: die van Niels buiten het parcours om en die van mij belandde in de vijver. Niels helemaal in een deuk. Het was een lollig spelletje.

Dinsdag 7 augustus

Gaaaaaaaaaaap…..wat gaat die wekker vroeg af zeg.Om half 7 op, dat viel zwaar. Om half 9 zaten we in de auto richting Horseshoe Bay, oftewel de boot richting Vancouver Island. Gelukkig hadden we gereserveerd, want er stond me toch een rij. Wij blij-blij, zwaai-zwaai de rij voorbij en om 12.00 uur de boot op. Een rustige vaart en rond 14.00 uur aan wal. We hadden de camping snel gevonden en we mochten zelf een plaats uitzoeken. Het is een prachtige camping en het mooiste komt nu: er zijn geen beren op het eiland, ha. Eerst een rondje camping gedaan, die uit diverse terassen bestaat en daarna de tent opgezet. Centrum geweest, boodschapjes gedaan en ravioli met salade gegeten. ’s Avonds weer een heerlijk kampvuurtje gemaakt!

Woensdag 8 augustus

Prima geslapen! Om 8.45 uur reden we naar Victoria, anderhalf uur rijden. Eerst zijn we naar het Royal BC museum geweest, waar we ca 40 minuten in de rij moesten staan. Maar, het was de moeite waard. Er was een tijdelijke tentoonstelling over de Titanic, die zeer indrukwekkend was. Bij binnenkomst kreeg je een boarding pass, ik was Miss Annie Clemer Funk, helaas overleden. Dat hadden ze leuk gedaan. Er lagen allerlei voorwerpen die gevonden waren in de gezonken boot.

Wat hebben we verder nog gezien: wildlife en leven in de oceaan, van alles over de indianen, een heel leuk nagemaakt dorpje met spullen uit tijden van 1850 tot ca 1900. Golddigging, marine, saloon, treinstation, chinatown, chique hotel etc. Dat vond ik wel het mooiste gedeelte. Na 2 uur rondstruinen gingen we op zoek naar onze lunch in de winkelstraat. Victoria is veel gezelliger dan Vancouver. Weinig van die lelijke hoogbouw, nog Victoriaans erfgoed, veel bloemen en een heel gezellige haven. Na ons broodje hebben we nog een heerlijk wandelingetje gemaakt in de zon over de haven. Heel mooi. Om 16.00 uur zijn we weer naar Nanaimo gereden, boodschapjes gedaan en gegeten. En ja, nog naar het uitkijkpunt gewandeld: de camping kijkt uit over de zee en van daaruit gewandeld over de cliff. Erg mooi! ’s Avonds weer fikkie gestookt en marshmellows gegeten.

Donderdag 9 augustus

De dag begon goed! We stonden vroeg op en vertrokken naar het Pacific Rim park. Een uurtje of 3 rijden. We stopten onderweg bij Cathedral Cove, een prachtig oerbos. Met hele grote bomen, geweldig. Ja, als ik iets mooi vind is het dat wel. Zo machtig om te zien!

Bij het NP parkeerden we de auto voor de eerste wandeling. Een wandeling die eerst door het bos liep en eindigde aan het strand, een misty beach. Een mooi gezicht! Na de wandeling wilden we vertrekken naar het volgende gedeelte van het park. Niels zat in de auto en ik gaf aanwijzingen, want het was erg krapjes. En toen zagen we beiden een boomstronk aan de zijkant over het hoofd en bonk, een deuk in de bumper. Ojee, in die spiksplinternieuwe, fel rode Pontiac. Oeps. Ons humeur daalde aardig. We belden Alamo en hoorden dat wellicht alles vergoed wordt, want we zijn goed verzekerd. Ze deden er heel luchtjes over, dus dat gaf ons weer lucht. En gelukkig is het ook zonder dat het ons iets gekost heeft, goed afgelopen.

’s Avonds zijn we Fish en Chips gaan eten bij Trollers en dat was heerlijk! Hadden we effe nodig.

Vrijdag 10 augustus

Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Rond 12 uur naar het centrum gereden. Vanuit de haven zijn we met een schattige watertaxi naar New Castle Island gevaren. Daar hebben we 3 uur gewandeld in de prachtige omgeving. Langs de kust, door het bos, door een stuk ongerepte natuur. Tot onze verbazing was het een schitterend eiland, echt een stukje paradijs. De geur van de zee maakte het geheel compleet. We hebben veel foto’s gemaakt. We kwamen langs 2 mooie meertjes die in het midden bedekt waren met waterlelies.

Om 17.00 uur waren we weer terug op de camping. Effe op internet gezeten. De laatste dagen wordt het mooi weer in Vancouver, dus kunnen we ook gaan kamperen. ’s Avonds het relatiespel gespeeld bij een kampvuurtje, flink gelachen.

Zaterdag 11 augustus

Vanochtend op ons gemak pgeruimd. Om 11.00 uur een laatste wandeling over de boulevard gemaakt en daarna in de rij gaan staan voor de ferrie. Het verliep allemaal vlot en na 1,5 ur waren we weer op het vasteland. In beautiful Vancouver. Na 15 minuten waren we op de camping. Een geweldige spot tussen een viaduct, hoogbouw en de herrie van auto’s. Welkom weer terug in de stad, yergh. Ach ja, laatste nachtje, niet zeuren. Alle spullen gereorganiseerd voor de terugreis en onze Zwitserse buren verblijd met bugspray en afwasmiddel. Het zit ‘m in de kleine dingen! Later hebben we ook nog onze stoeltjes bij hen geparkeerd, pasten niet meer in de tas.

Zondag 12 augustus

Vroeg op. Gelukkig bleef het in de ochtend droog en hebben we de tent in de zon kunnen drogen. Dat was meevaller 1. Om 11.00 uur reden we richting airport over de hoge Lions Gate Bridge, door Stanley Park en door het drukke centrum. Bij Alamo de auto geparkeerd en onze schade gemeld. Allemaal goed gekomen. Op het vliegveld moesten we 3 uur vooraf aanwezig zijn, dus nog wat geluierd, gelezen, pa en ma gebeld met de overige belminuten en daarna naar huis gevlogen.

Het gebied de Rocky Mountains in Canada is werkelijk waar prachtig. We hebben enorm genoten van alle natuurpracht. Het is een echte aanrader! (zeker voor mensen die van beren houden)